Suffocating Endlessly - L'âme Immortelle

My breath echoes helpless

Through the quiet dawn

And leaves the air untouched

Of a childhood gone

The sweeping winds they carry

His name into the sky

And of those who left me

Back in the dark to die

Will there be a memory

Will anyone remember me

Will something of me stay

When I am washed away

You cannot save my soul

From the void inside of me

You cannot save my soul

From suffocating endlessly

The emptiness is growing stronger

Each and every day

The dreams of hope abandoned me

And were whisked away

In thousand ways I lost myself

Never to be found

A revery of times to be

Shattered to the ground

Will there be a memory

Will anyone remember me

Will something of me stay

When I am washed away

You cannot save my soul

From the void inside of me

You cannot save my soul

From suffocating endlessly

I am not going to the waters

So my way has ended here

It had never seemed so perfect

It had never seemed so clear

That my longing for redemption

For an answer, all these years

Left my broken, all alone

Left my drowning in my tears

You cannot save my soul

From the void inside of me

You cannot save my soul

From suffocating endlessly

Will there be a memory

Will anyone remember me

Will something of me stay

When I am washed away

Mijn adem echoot hulpeloos

Door de stille dageraad

En laat de lucht onaangeroerd

Van een verdwenen jeugd

De meeslepende winden die ze dragen

Zijn naam in de lucht

En van degenen die me hebben verlaten

Terug in het donker om te sterven

Zal er een herinnering zijn?

Zal iemand mij herinneren?

Blijft er iets van mij?

Als ik weggespoeld ben

Je kunt mijn ziel niet redden

Vanuit de leegte in mij

Je kunt mijn ziel niet redden

Van eindeloos stikken

De leegte wordt sterker

Elke dag opnieuw

De dromen van hoop hebben me in de steek gelaten

En werden weggevoerd

Op duizend manieren ben ik mezelf kwijtgeraakt

Nooit te vinden

Een herhaling van tijden om te zijn

Tot op de grond verbrijzeld

Zal er een herinnering zijn?

Zal iemand mij herinneren?

Blijft er iets van mij?

Als ik weggespoeld ben

Je kunt mijn ziel niet redden

Vanuit de leegte in mij

Je kunt mijn ziel niet redden

Van eindeloos stikken

Ik ga niet naar het water

Dus mijn weg is hier geëindigd

Het leek nog nooit zo perfect

Het had nog nooit zo duidelijk geleken

Dat mijn verlangen naar verlossing

Voor een antwoord, al die jaren

Ik heb mijn kapot achtergelaten, helemaal alleen

Verliet mijn verdrinking in mijn tranen

Je kunt mijn ziel niet redden

Vanuit de leegte in mij

Je kunt mijn ziel niet redden

Van eindeloos stikken

Zal er een herinnering zijn?

Zal iemand mij herinneren?

Blijft er iets van mij?

Als ik weggespoeld ben