Elegy - L'âme Immortelle

My prime of youth is but a frost of cares

My feast of joy is but a dish of pain

My crop of corn is but a field tares

And all my good is but vain hope of gain;

The day is past, and yet I saw no sun

And now I live, and now my life is done

My tale was heard and yet it was not told

My fruit is fallen and yet my leaves are green

My youth is spent and yet I am not old

I saw the world and yet I was not seen;

My thread is cut and yet it is not spun

And now I live, and now my life is done

I sought my death and found it in my womb

I looked for life and saw it was a shade

I trod the earth and knew it was my tomb

And now I die, and now I was but made;

My glass is full, and now my glass is run

And now I live, and now my life is done

Mijn bloei van de jeugd is maar een vorst van zorgen

Mijn feest van vreugde is maar een gerecht van pijn

Mijn maïsoogst is slechts een veld onkruid

En al mijn goeds is slechts ijdele hoop op winst;

De dag is voorbij, en toch heb ik geen zon gezien

En nu leef ik, en nu is mijn leven voorbij

Mijn verhaal werd gehoord en toch werd het niet verteld

Mijn fruit is gevallen en toch zijn mijn bladeren groen

Mijn jeugd is doorgebracht en toch ben ik niet oud

Ik zag de wereld en toch werd ik niet gezien;

Mijn draad is geknipt en toch wordt hij niet gesponnen

En nu leef ik, en nu is mijn leven voorbij

Ik zocht mijn dood en vond het in mijn baarmoeder

Ik zocht naar leven en zag dat het een schaduw was

Ik betrad de aarde en wist dat het mijn graf was

En nu sterf ik, en nu was ik slechts gemaakt;

Mijn glas is vol en nu is mijn glas leeg

En nu leef ik, en nu is mijn leven voorbij