Dusk Embraces Loneliness - L'âme Immortelle

Dusk embraces loneliness

My futile misery

Slowly I die away

For all of you to see

When the night is overwhelmed

To make room for the day

I move on to some other place

Like a rose I’ll fade away

Deep inside my soul

Time passes by For one last time

No more tears are left to cry

I change myself to fit the needs…

During this mutation my heart bleeds

Trying to adjust to society

Not anymore I want to be free

Like a rose you’ll fade away

With every hour, every day

Thorns and blossoms die away

Like the words you forgot to say

When the sun has risen

My eyes have grown so dim

I close them for the last time

To conserve the joy I’ve seen

Schemering omarmt eenzaamheid

Mijn nutteloze ellende

Langzaam sterf ik weg

Voor jullie allemaal om te zien

Wanneer de nacht overweldigd is

Om ruimte te maken voor de dag

Ik ga verder naar een andere plaats

Als een roos zal ik vervagen

Diep in mijn ziel

De tijd verstrijkt voor een laatste keer

Er zijn geen tranen meer om te huilen

Ik verander mezelf om aan de behoeften te voldoen...

Tijdens deze mutatie bloedt mijn hart

Proberen zich aan te passen aan de samenleving

Niet meer, ik wil vrij zijn

Als een roos vervaag je

Met elk uur, elke dag

Doornen en bloesems sterven weg

Zoals de woorden die je bent vergeten te zeggen

Als de zon is opgekomen

Mijn ogen zijn zo donker geworden

Ik sluit ze voor de laatste keer

Om de vreugde die ik heb gezien te behouden