Alone - L'âme Immortelle

From childhood’s hour I have not been

As others were — I have not seen

As others saw — I could not bring

My passions from a common spring

From the same source I have not taken

My sorrow — I could not awaken

My heart to joy at the same tone

And all I lov’d — I lov’d alone

Then — in my childhood — in the dawn

Of a most stormy life — was drawn

From ev’ry depth of good and ill

The mystery which binds me still

From the torrent, or the fountain

From the red cliff of the mountain

From the sun that 'round me roll’d

In its autumn tint of gold

From the lightning in the sky

As it pass’d me flying by

From the thunder, and the storm

And the cloud that took the form

(When the rest of Heaven was blue)

Of a demon in my view

Van kinds af aan ben ik niet geweest

Zoals anderen waren — heb ik niet gezien

Zoals anderen zagen, kon ik niet meebrengen

Mijn passies uit een gewone lente

Uit dezelfde bron die ik niet heb genomen

Mijn verdriet — ik kon niet wakker worden

Mijn hart tot vreugde op dezelfde toon

En alles waar ik van hield — ik hield alleen van

Toen — in mijn jeugd — in de dageraad

Van een meest stormachtig leven - werd getekend

Van elke diepte van goed en slecht

Het mysterie dat me nog steeds bindt

Van de torrent, of de fontein

Vanaf de rode klif van de berg

Van de zon die om me heen rolde

In zijn herfsttint van goud

Van de bliksem in de lucht

Zoals het me voorbij vloog

Van de donder en de storm

En de wolk die de vorm aannam

(Toen de rest van de hemel blauw was)

Van een demon in mijn ogen