21. Februar - L'âme Immortelle

Hineingepeitscht in eine Nacht

Getaucht in stummes Rot

Hier lieg' ich nun in meinen Tränen

Lebendig oder tot?

Du nahmst Dir alles, gabst mir nichts

Mit einer fremden Kälte

Du gabst mir nur den Todesstoss

Der den Tag erhellte

Das Licht des Wandels tat so weh

Als es an meine Augen drang

Doch Du gingst ohne zu zögern

Und so verhallt der Stimme Klang

Mit der ich mich fragend zu Dir wandte

Um zu erfahren, warum

Doch als Du den Raum verlassen hast

Blieben Deine Lippen stumm

Ich glaubte an uns, an unseren Traum

Dass wir in Ewigkeit vereint

Ich dacht' dies wäre auch Dein Wille

Doch Du hast es verneint

Ich liebte Dich aus voller Kraft

Auch bis in alle Ewigkeit

Ich denke, dass auch Du mich liebtest

Doch nicht ganz so weit

Du wolltest endlich frei sein

Wie ein Blatt im Wind

Ohne Rücksicht, ohne Zwang

Wie ein kleines Kind?

Du nahmst Dir was Du wolltest

Doch ich blieb hier zurück

Du wirst Deinen Weg beschreiten

Und finden all Dein Glück

Doch wohin soll jetzt ich mich wenden?

Wohin wird mein Weg nun gehen?

Was bleibt mir zwischen all den Trümmern

Wie kann ich je verstehen?

Meine Welt ist nun zerstört

Eine Zukunft nicht mehr klar

Ich starb an diesem Tag

Im schönen Monat Februar

Opgeklopt in een nacht

Gedompeld in gedempt rood

Hier lig ik in mijn tranen

dood of levend?

Je nam alles, gaf me niets

Met een vreemde verkoudheid

Je hebt me net de doodsteek gegeven

Wie fleurde de dag op

Het licht van verandering deed zo'n pijn

Toen het mijn ogen bereikte

Maar je ging zonder aarzelen weg

En zo vervaagt het geluid van de stem

Waarmee ik me vragend tot je wendde

Om te leren waarom

Maar toen je de kamer verliet

Je lippen waren stil

Ik geloofde in ons, in onze droom

Dat we verenigd zullen zijn in de eeuwigheid

Ik dacht dat dit ook jouw testament zou zijn

Maar je ontkende het

Ik hield van je met al mijn macht

Ook voor alle eeuwigheid

Ik denk dat je ook van mij hield

Maar niet zo ver

Je wilde eindelijk vrij zijn

Als een blad in de wind

Zonder nadenken, zonder dwang

Als een klein kind?

Je nam wat je wilde

Maar ik bleef hier

Je bewandelt je eigen pad

En vind al je geluk

Maar waar moet ik nu heen?

Waar gaat mijn pad nu heen?

Wat blijft er voor mij tussen al het puin

Hoe kan ik het ooit begrijpen?

Mijn wereld is nu vernietigd

Een toekomst niet langer duidelijk

Ik stierf die dag

In de mooie maand februari