Уходим в тишину - Кот Балу

Первый Куплет:

Наступает ночь, в сердце — боль и страх.

Я стою у кассы, покупаю билет на автобус

В соседний город.

На заходах снова.

Общество — слишком громкое слово.

Достаю блокноты и вздыхаю в небо.

Мы летим по ветру.

Одинокие пакеты.

Без тебя мне плохо.

Что ещё сказать?

Я иду на кухню.

Африканский чай будет гнать печаль.

Всё давно прошло.

Завтра будет день, солнце выйдет вновь.

Всё очистит сон.

Я поеду в парк.

Буду там гулять.

Я поеду в банк, обналичу кэш.

Я совсем один.

Иллюзорный мир.

И уйду за город, посижу в степи.

Я продал ти-ви, приобрёл пиджак.

В термос я налил,

Чифирну, ништяк.

Провожу закат, встречу я рассвет.

Старикам своим передам салам.

Я люблю родных, что ещё сказать.

Где моя любовь, в сердце страх и боль.

Мне не сдаться, брат.

Не дай Бог.

Я дойду до врат, всё равно, кто враг.

Я дойду до цели, упаду в овраг.

Упаду в овраг.

Тебе по кайфу размышлять по Фрейду?

Мне — по Юнгу.

Юнга, не выходи из юрты, там за окном, как всегда, вопросы шкурные.

Обними меня, душа ранимая.

В надежде, что я не мимо,

Душа родимая.

И слава Богу, что Ваши комменты меня не кормят.

Мой умный вторник, мы делим честно дробью.

Я без претензий, я спокоен.

Мой тихий дворик.

И с быками не станцевать тебе тут пасодобль.

Мы на Садовом, не важно, тучи или солнце.

Не малодушный, и на звезде не тянет к звёздам.

Наступит время, притянет в космос, всё в лоску.

С родными попрощайся, браска.

Уйдём мы в степи,

Там встретим наших братьев.

Исчезнем в точку.

Всё, что забыли, всё вспомним.

Всем не понятен.

Лишь единицы, в натуре, братья.

И тишина в словах.

На столе — чай, халва.

Слова, слова, весь этот шум, всё о трагизме жизни.

Но мы уходим тихо, уходим в тишину.

В тишину.

Eerste couplet:

De nacht valt, in het hart - pijn en angst.

Ik sta bij het loket een buskaartje te kopen

Naar een naburige stad.

Weer onderweg.

Maatschappij is een te groot woord.

Ik pak mijn notitieboekjes en zucht de lucht in.

Wij vliegen met de wind.

eenzame pakketten.

Ik voel me slecht zonder jou.

Wat kan ik nog meer zeggen?

Ik ga naar de keuken.

Afrikaanse thee zal verdriet opwekken.

Alles is al lang voorbij.

Morgen is een dag, de zon komt weer tevoorschijn.

Alles zal de droom verhelderen.

Ik ga naar het park.

Ik zal daar lopen.

Ik ga naar de bank, laat het geld uitbetalen.

Ik ben helemaal alleen.

Illusoire wereld.

En ik zal de stad verlaten, in de steppe gaan zitten.

Ik verkocht de tv, kreeg een jas.

Ik schonk in een thermoskan

Chifirnu, nishtyak.

Ik breng de zonsondergang door, ik ontmoet de dageraad.

Salam voor mijn oude mensen.

Ik hou van mijn familie, wat kan ik anders zeggen.

Waar is mijn liefde, angst en pijn in mijn hart.

Ik kan niet opgeven, broer.

God verhoede.

Ik zal de poort bereiken, wie de vijand ook is.

Ik zal het doel bereiken, in het ravijn vallen.

Ik zal in een ravijn vallen.

Denk je graag zoals Freud?

Voor mij - volgens Jung.

Yunga, verlaat de yurt niet, daar, zoals altijd, zijn er egoïstische vragen buiten het raam.

Houd me vast, ziel kwetsbaar.

In de hoop dat ik niet voorbij ben,

Ziel wordt geboren.

En godzijdank dat je opmerkingen me niet voeden.

Mijn slimme dinsdag, we delen eerlijk breuken.

Ik heb geen klachten, ik ben rustig.

Mijn rustige achtertuin.

En je kunt de paso doble niet dansen met de stieren.

We zijn op Sadovoye, het maakt niet uit of het wolken of zonneschijn is.

Niet laf, en op een ster wordt hij niet naar de sterren getrokken.

De tijd zal komen, het zal je de ruimte in trekken, alles komt goed.

Zeg vaarwel tegen je familieleden, braska.

We gaan naar de steppen,

We zullen onze broeders daar ontmoeten.

Laten we ter zake verdwijnen.

Alles wat vergeten is, zullen we ons alles herinneren.

Iedereen begrijpt het niet.

Slechts een paar, in natura, broers.

En stilte in woorden.

Op tafel - thee, halva.

Woorden, woorden, al dit lawaai, alles over de tragedie van het leven.

Maar we vertrekken rustig, we vertrekken in stilte.

In stilte.