Я так устал - Комиссар

Я так устал.

А этот дождь опять в окно…

Зачем он мне, хоть и за ним не видно слёз?

Я так устал смотреть на мокрое кино,

Но ночь сильнее мною выпитых колёс.

Да что ей пачка выпитых колёс?

Я так устал.

И жаль, что мир не изменить.

Он — как жонглёр, а наши души — как мячи.

Дождь перестал по тёмным окнам струи лить.

Пусть он немного до рассвета помолчит.

Пусть он немного помолчит.

Припев:

Ах, жаль нельзя открыть окно и совершить последний грех:

Ведь это легче в сотни раз, но я не вправе.

И продолжается кино.

Мы все актёры, мы в игре.

Кто виноват, что я бездарно так играю?

Я не хочу в пустые погружаться сны:

Пусть смотрят в них глазами ночи фонари.

Часы идут.

Окончен март и нет луны.

А я ему пустую пачку подарил.

В который раз пустую пачку подарил.

Припев:

И продолжается кино.

Мы все актёры, мы в игре.

Кто виноват, что я бездарно так играю?

Я так устал, а этот дождь опять в окно

Стучит ко мне.

И город тонет в море слёз.

Я так устал смотреть на мокрое кино.

Но ночь сильнее мною выпитых колёс.

Да что ей пачка выпитых колёс?

Припев.

И продолжается кино.

Мы все актёры, мы в игре.

Кто виноват, что я бездарно так играю?

И продолжается кино.

Мы все актёры, мы в игре.

Кто виноват, что я бездарно так играю?

Ik ben zo moe.

En deze regen staat weer voor het raam...

Waarom heb ik hem nodig, ook al zijn er geen tranen achter hem?

Ik ben zo moe van het kijken naar natte films,

Maar de nacht is sterker dan de wielen die ik heb gedronken.

Wat is een pak dronken wielen voor haar?

Ik ben zo moe.

En het is jammer dat de wereld niet veranderd kan worden.

Hij is als een jongleur, en onze zielen zijn als ballen.

De regen stopte met stromen door de donkere ramen.

Laat hem een ​​tijdje stil zijn tot het ochtendgloren.

Laat hem even stil zijn.

Refrein:

Oh, het is jammer dat je het raam niet kunt openen en de laatste zonde kunt begaan:

Het is tenslotte honderd keer makkelijker, maar ik heb het recht niet.

En de film gaat verder.

We zijn allemaal acteurs, we zitten in het spel.

Wie is de schuldige dat ik zo middelmatig speel?

Ik wil niet in lege dromen duiken:

Laat de lantaarns erin kijken met de ogen van de nacht.

De klok loopt.

Maart is voorbij en er is geen maan.

En ik gaf hem een ​​leeg pak.

Nogmaals, hij gaf me een leeg pak.

Refrein:

En de film gaat verder.

We zijn allemaal acteurs, we zitten in het spel.

Wie is de schuldige dat ik zo middelmatig speel?

Ik ben zo moe, en deze regen staat weer in het raam

Klopt op mij.

En de stad verdrinkt in een zee van tranen.

Ik ben zo moe van het kijken naar natte films.

Maar de nacht is sterker dan de wielen die ik heb gedronken.

Wat is een pak dronken wielen voor haar?

Refrein.

En de film gaat verder.

We zijn allemaal acteurs, we zitten in het spel.

Wie is de schuldige dat ik zo middelmatig speel?

En de film gaat verder.

We zijn allemaal acteurs, we zitten in het spel.

Wie is de schuldige dat ik zo middelmatig speel?