Logos - King Krule

She smoked me whole and blows out Os

The sink had sunk, it overflows

The door is shut, my eyes are closed

I hear her moan or what I suppose

The thing about her, I must let go

Why I sing about her, she’ll never know

The bookie’s shut, all bets are blown

The license bust, the shops are closed

I caught my mum, she stumbles home

Through open ground, back to broken homes

I thought about her, her smell through clothes

Her spoken smoke, mixed with my cologne

We were soup together, but now it’s cold

We were glue together, but it weren’t to hold

Her solvents dissolved

Her solvents dissolved

Her solvents dissolved

The ups and downs, deep velvet folds

The landslides in, depression poles

Once thought was shed, but always holds

Reflection taunts my empty soul

The sky will weep on my way home

The bus won’t let me on, I’ll have to stroll

And in my head, tormented prole

As lies were fed, he swallowed whole

The soup was grey, intense charcoal

He molded clay at intervals

The lights would change, the same logo

I passed your house, it looked so cold

In dreams together, white noise arose

She draws me in and swallows whole

Ze rookte me heel en blaast Os . uit

De gootsteen was gezonken, hij loopt over

De deur is dicht, mijn ogen zijn gesloten

Ik hoor haar kreunen of wat ik veronderstel

Het ding over haar, ik moet loslaten

Waarom ik over haar zing, ze zal het nooit weten

De bookmaker is gesloten, alle weddenschappen zijn mislukt

De licentie buste, de winkels zijn gesloten

Ik heb mijn moeder betrapt, ze strompelt naar huis

Door open terrein, terug naar gebroken huizen

Ik dacht aan haar, haar geur door kleren heen

Haar gesproken rook, vermengd met mijn eau de cologne

We waren samen soep, maar nu is het koud

We waren aan elkaar geplakt, maar het hield niet stand

Haar oplosmiddelen losten op

Haar oplosmiddelen losten op

Haar oplosmiddelen losten op

De ups en downs, diepe fluwelen plooien

De aardverschuivingen, depressiepolen

Eens was de gedachte vergoten, maar houdt altijd stand

Reflectie bespot mijn lege ziel

De lucht zal huilen op weg naar huis

De bus laat me niet op, ik zal moeten wandelen

En in mijn hoofd, gekweld prole

Terwijl leugens werden gevoed, slikte hij heel door

De soep was grijs, intense houtskool?

Hij kneedde klei met tussenpozen

De lichten zouden veranderen, hetzelfde logo

Ik kwam langs je huis, het zag er zo koud uit

In samen dromen ontstond er witte ruis

Ze trekt me naar binnen en slikt heel door