Revenants - King Goat

They come across an aged oak.

Now, drawing close

Skinless fingers grip the trunk.

The sleeper wakes

Dappled light throws silhouettes on a dilapidated wall

Through scattered leaves, the scent of an unwelcome dawn

Fills the senses, drained of comfort, warmth and hope

And waking stupor, fades too soon

And she’s alone again.

A spectral form

A tale of loss to tell, Remains untold

When memory finally fades, what of the lost?

If their voices cannot be heard, Alone they’ll walk

And hunger for release.

Gone, but not at peace

The lives that they once lived, Haunt them, still

What kind of cruelty awaits beyond the waking world?

Illumination denied to chosen few

Uncomprehending.

Without an ending

Purgatorial wounds never heal

For the whole of immemorial time that slides slowly by

They are hoping, without knowing why they cannot die

Ze komen een oude eik tegen.

Nu, naderbij komen

Huidloze vingers grijpen de romp vast.

De slaper wordt wakker

Gevlekt licht werpt silhouetten op een vervallen muur

Door verspreide bladeren, de geur van een onwelkome dageraad

Vervult de zintuigen, ontdaan van comfort, warmte en hoop

En wakker worden verdoofd, vervaagt te snel

En ze is weer alleen.

Een spectrale vorm

Een verhaal van verlies om te vertellen, blijft onverteld

Als het geheugen uiteindelijk vervaagt, hoe zit het dan met de verlorenen?

Als hun stemmen niet kunnen worden gehoord, alleen zullen ze lopen

En honger naar vrijlating.

Weg, maar niet in vrede

De levens die ze ooit leefden, achtervolg ze nog steeds

Wat voor soort wreedheid wacht er buiten de wakende wereld?

Verlichting geweigerd aan uitverkorenen

Niet begrijpen.

Zonder een einde

Vagevuurwonden genezen nooit

Voor de hele onheuglijke tijd die langzaam voorbij glijdt

Ze hopen, zonder te weten waarom ze niet kunnen sterven