Секрет (Трилогия) - Хамиль, Каста, Доброе зло

Пробудившись утром, с мыслями собравшись,

Взглянули люди друг-другу в глаза

И, вспомнив о демонах и сна растерялись, испугавшись.

И лишь уставший слуга, встретив взгляд торговца краденным,

Не испытал испуга.

Купец сказал:"Черты твоего лица изменились,

Исчезла маска страха, отблеска зла."

Слуга ответил: «Мы всегда принимали зелье фальши,

Но скоро встретим судьбу у разрушенной башни.»

Дальше — грешники отправились в путь,

Туда где чистый голос проникает в грудь,

Словно силуэт прозрачный, на вершине горы

Возле брошенной часовни взору предстал старик невзрачный,

Который искречал, все замолчали.

И в этот момент слуга закричал:

«Он великим даром обладает, и из-за этого душа его страдает,

Он не такой как все, он от мира отступник,

Верный пёс — его единственный друг и спутник.

Из разума старец изгоняет алчность, любовь к богатству.

Жестокий царь мрачный после встречи с ним

Освободил пленных от рабства.

Вокруг него всегда шептались,

Когда он проходил мимо мест злачных,

Пустым взглядом незрячим, он искал источники сил

Для ангелов падших и находил их в душах наших.

Вдруг, кто из этой чаши напиток греха испил,

в его сторону камень бросил, и пустился бежать что есть сил.

Старик заговорил: «Остановись!

Для чего мы живы?

Обернись и иди ко мне, сын, я тебя простил.»

Посмотри — ты же видишь, как прекрасен этот мир!

Белый свет, а сейчас я открою вам секрет.

«Итак, вы познаете секрет, люди,

Скрытый в вашем разуме свет я принесу к вам на блюде.»

«На этот торжественный обед, поспешите!

Но учтите: обратного выхода нет,

И не ждите, когда ото сна вас разбудят

Опасные предчувствия, будто бы демоны

На протяжении всего времени присутствуют рядом.»

Расставляют сети, безумствуют.

Спросите меня — «Как я их нахожу своим взглядом?

Но для них он является ядом.»

Наше общество напоминает подобие стада,

Сбивая всё на своём пути.

Вы стремитесь к пропасти, увы,

Я не в силах всех спасти от коварства и подлости.

«Отправляйтесь со мной прочь из этой области,

Предательства соблазнов, пусть многих страшит опасность.»

Но те, кто со мной — те спокойно пройдут барьеры

И встретят достойно восход солнца новой эры!

Все собрались, часовня наполнилась энергией

и мечты исполнились.

«Больше нет секретов больше нет секретов.

Вы спрашиваете себя о вчерашнем сне?

И что же?

На что разменяться вы готовы ради богатства,

Которое дьявол даст вам?

Взамен услуги —

Надо стать слугой ему, и он откроет вам новые возможности.

Был экзамен… кто был готов, тот давно спокоен…

Кто пришел сюда — начнёт жить с нуля…

Доброе зло в наших сердцах…»

Не спрашивай меня о временах

И действующих лицах этой истории.

Буквально по крупицам собрав себя,

Словно книгу по страницам, они избежали горя.

«Поднимаясь на виток жизненной спирали,

Вспоминай о том, что тебя ждало в начале.

Как давно мы засыпали на устах с улыбкой?

Не хватит целой жизни научиться исправлять свои ошибки.»

Достаточно попытки, чтобы однажды каждый,

Смог разыскать в себе поток неумолимой жажды.

«Вокруг так много чудес, дерзай же!

Будь первооткрывателем, изобретателем.»

Души вулканы грозные, измеряй шагами звёзды, верь в чудо,

Веди сквозь игольное ухо караван верблюдов,

Будь капитаном своего судна,

Отправляйся в путешествие сквозь груды книг.

Впереди один путь трудный, поднимайся на высоты,

Спускаясь на глубины.

Мы изменяем этот мир сами, забывая о том,

Чьими он сотворён руками, прольётся свет на тёмные уголки сердца.

Они есть в каждом, если приглядеться.

Мы изменяем этот мир сами, забывая о том,

«Чьими он сотворён руками?»

Прольётся свет на тёмные уголки сердца,

Картина показана, складывайте кресло.

Картина показана.

's Ochtends wakker worden, mijn gedachten ordenen,

Mensen keken elkaar in de ogen

En toen ze zich de demonen en slaap herinnerden, waren ze in de war, bang.

En alleen een vermoeide bediende, die de ogen van een handelaar in gestolen goederen ontmoet,

Voelde me niet bang.

De handelaar zei: "Je kenmerken zijn veranderd,

Het masker van angst, de weerspiegeling van het kwaad, is verdwenen.

De bediende antwoordde: "We hebben altijd de valse toverdrank genomen,

Maar binnenkort ontmoeten we het lot bij de verwoeste toren.

Toen vertrokken de zondaars op reis,

Waar een heldere stem de borst binnendringt,

Als een transparant silhouet, bovenop een berg

Bij de verlaten kapel verscheen een onaantrekkelijke oude man,

Die sprankelde, iedereen was stil.

En op dat moment riep de bediende:

"Hij heeft een grote gave, en hierdoor lijdt zijn ziel,

Hij is niet zoals iedereen, hij is een afvallige van de wereld,

De trouwe hond is zijn enige vriend en metgezel.

Uit de geest verdrijft de oudste hebzucht, liefde voor rijkdom.

De wrede koning is somber nadat hij hem heeft ontmoet

Hij bevrijdde de gevangenen uit de slavernij.

Er was altijd gefluister om hem heen,

Toen hij langs groene plekken kwam,

Met een lege, blinde blik zocht hij naar bronnen van kracht

Voor gevallen engelen en vond ze in onze ziel.

Plotseling, wie de drank van de zonde uit deze beker dronk,

wierp een steen in zijn richting en begon uit alle macht te rennen.

De oude man zei: "Stop!

Waar leven we voor?

Draai je om en kom naar me toe, zoon, ik heb je vergeven."

Kijk - je ziet hoe mooi deze wereld is!

Wit licht, en nu zal ik je een geheim vertellen.

"Dus jullie zullen het geheim kennen, mensen,

Het licht dat in je geest verborgen is, zal ik je op een schaal brengen.

'Naar dit galadiner, schiet op!

Maar onthoud: er is geen uitweg,

En wacht niet tot je wakker wordt uit je slaap

Gevaarlijke voorgevoelens, zoals demonen

De hele tijd zijn ze in de buurt aanwezig.”

Zet netwerken op, doe eens gek.

Vraag me - "Hoe vind ik ze met mijn ogen?

Maar voor hen is het vergif."

Onze samenleving is als een kudde,

Alles op zijn pad neerhalen.

Je streeft naar de afgrond, helaas,

Ik ben niet in staat om iedereen te redden van bedrog en gemeenheid.

"Kom met me weg uit dit gebied,

Verraad aan verleidingen, laat velen bang zijn voor gevaar.

Maar degenen die bij mij zijn, zullen rustig de barrières passeren

En ze zullen waardig de zonsopgang van een nieuw tijdperk ontmoeten!

Iedereen verzamelde zich, de kapel was gevuld met energie

en dromen kwamen uit.

“Geen geheimen meer, geen geheimen meer.

Vraag je jezelf af naar de droom van gisteren?

En wat?

Wat ben je bereid te ruilen voor rijkdom,

Welke zal de duivel je geven?

In plaats van dienst

Je moet een dienaar voor hem worden, en hij zal nieuwe kansen voor je openen.

Er was een examen ... wie was er klaar voor, hij was lange tijd kalm ...

Wie hier ook kwam, zal vanaf nul beginnen te leven...

Goed kwaad in ons hart…”

Vraag me niet naar de tijden

En de personages in dit verhaal.

Letterlijk beetje bij beetje, mezelf verzameld,

Als een boek door de bladzijden heen ontsnapten ze aan verdriet.

“De spiraal van het leven beklimmen,

Onthoud wat je in het begin te wachten stond.

Hoe lang zijn we al met een glimlach op onze lippen in slaap gevallen?

Een leven lang is niet genoeg om te leren hoe je je fouten kunt corrigeren.”

Het is genoeg om te proberen zodat op een dag iedereen,

Ik was in staat om in mezelf een stroom van onverbiddelijke dorst te vinden.

“Er zijn zoveel wonderen in de buurt, ga ervoor!

Wees een pionier, een uitvinder."

Zielen zijn formidabele vulkanen, meet de sterren met trappen, geloof in een wonder,

Leid een karavaan kamelen door het oog van een naald,

Wees de kapitein van je schip

Ga op reis door stapels boeken.

Er is een moeilijk pad voor ons, klim naar de hoogten,

Naar de diepte gaan.

We veranderen deze wereld zelf en vergeten dat

Door wiens handen het is gemaakt, zal er licht worden geworpen op de donkere hoeken van het hart.

Ze zitten in iedereen, als je goed kijkt.

We veranderen deze wereld zelf en vergeten dat

"Door wiens handen is het gemaakt?"

Licht zal werpen op de donkere hoeken van het hart,

De afbeelding wordt getoond, vouw de stoel op.

De foto wordt getoond.