Ghetto Aristoteles - KC Rebell

Seit knapp zehn Monaten bin ich ununterbrochen unterwegs

Kann selbst schon gar nicht mehr einordnen wo ich hingehöre

Essen, Düsseldorf, Stuttgart, Köln.

Oder im Ausland Geschweige von all den Städten

In denen ich Club-Shows gespielt habe

Irgendwie bin ich überall, aber nirgendwo Zuhause

Heute betrete ich seit vier Monaten das erste mal

Meine Wohnung wieder

Unfassbar, aber wahr

In teuren Hotels residieren mag für manch' einen verlockend erscheinen

Aber die eigenen vier Wände ersetzen tut es nicht

Weder ersetzen irgendwelche Matratzen dein Bett.

Noch ersetzen irgendwelche Nobel-Restaurants Mamas Essen

Das ist alles mehr schein als sein

So künstlich, so unecht, so plastisch

Ich hab' alles was ich brauche

Aber war noch nie unzufriedener als jetzt

Ich hab' auf meiner Reise so viel gesehen und erlebt

Und hab euch so viel zu erzählen und zu berichten

Meine Zeit in dieser Galaxie

Ist beschränkt ich bete weiter für das Paradies

Mein Ansehen steigt so wie mein Appetit

Meine Abwesenheit wär' reine Blasphemie

Auch wenn ich verschwinde dieser Vers hier bleibt

Mein fünftes Album ist der Schritt in die Unsterblichkeit

Ich will keine Statue aus Gold

Es reicht wenn man mir sagt: Mein Vater war stolz

Von der Sandkastenzeit bis zu Mann sein ist weit

Mit 26 bin ich langsam bereit

Ich kralle meine Beute, ich bin krank

Gib' mir ein Stift und Blatt Papier, ich male den Teufel an die Wand

Ich hab zwar rosarote Augen

Aber bring dafür ein sechsstelligen Monatslohn nach Hause

Ich bin sowas von betrunken

Verstrahlt, aber Hauptsache die Rolex ist am Funkeln

Der Instinkt eines Kingpins mit Bling-Bling, ich war weit entfernt davon

Jeden Abend 'nen schweren Tag mit leerem Magen, ich zeig woher ich komm

Damals hab ich Neider ernst genommen, aber heute seh' ich keine mehr davon

Hab mit der Mucke mein' Traum erfüllt und mich fest gebissen, den steilen Berg

erklomm’n

Hab kein gechilltes Leben, doch verdien' wild die Knete

Das liegt an meinen n — wie die Achilles-Sehne

Fall in ein Bett aus Schnee, eine Tonne Weiß

Um dich in den Schatten zu stellen, brauch ich kein Sonnenschein

Omnipräsent, es wir nie wieder ein Kombi gelenkt

Dieses Talent hat Gott mir geschenkt

Das ganze Land hört zu wenn meine Stimme tobt

Das hier ist zeitlos wie die vierte Dimension

Ich rapp' und meine Strophe verbrennt

Ich hab mich erst jetzt auf meinen Thron gesetzt — Ghetto-Aristoteles

Also wer will noch mein Leben kritisieren?

Ich geh auf 1 in drei Ländern, wen interessiert’s?

Ik ben al bijna tien maanden non-stop onderweg

Ik kan niet eens meer classificeren waar ik thuishoor

Essen, Düsseldorf, Stuttgart, Keulen.

Of in het buitenland, laat staan ​​alle steden

Waar ik clubshows speelde

Op de een of andere manier ben ik overal, maar nergens thuis

Vandaag ga ik voor het eerst in vier maanden naar binnen

mijn appartement weer

Ongelooflijk maar waar

Wonen in dure hotels kan voor sommigen verleidelijk lijken

Maar het vervangt niet je eigen vier muren

Ook zullen geen matrassen uw bed vervangen.

Alle chique restaurants vervangen nog steeds mama's eten

Het is allemaal meer schijn dan realiteit

Zo kunstmatig, zo nep, zo plastic

Ik heb alles wat ik nodig heb

Maar ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu

Ik heb zoveel gezien en meegemaakt tijdens mijn reis

En ik heb je zoveel te vertellen en te rapporteren

Mijn tijd in deze melkweg

Is beperkt Ik blijf bidden voor het paradijs

Mijn reputatie neemt toe, net als mijn eetlust

Mijn afwezigheid zou pure godslastering zijn

Zelfs als ik verdwijn, blijft dit vers hier

Mijn vijfde album is de stap naar onsterfelijkheid

Ik wil geen standbeeld van goud

Het is genoeg als je me vertelt: Mijn vader was trots

Het is een lange weg van in de zandbak zijn naar een man zijn

Op mijn 26e begin ik me klaar te maken

Ik klauw mijn prooi, ik ben ziek

Geef me een pen en een stuk papier, ik teken de duivel op de muur

Ik heb roze ogen

Maar breng er een maandloon van zes cijfers voor mee naar huis

ik ben zo dronken

Uitgestraald, maar het belangrijkste is dat de Rolex fonkelt

Het instinct van een kingpin met bling-bling, ik was er verre van

Elke avond een zware dag met een lege maag, ik zal laten zien waar ik vandaan kom

Toen nam ik jaloerse mensen serieus, maar vandaag zie ik ze niet meer

Ik vervulde mijn droom met de muziek en beet me hard, de steile berg

beklommen

Heb geen chill leven, maar verdien wild geld

Dat komt door mijn n—zoals de achillespees

Val in een bed van sneeuw, een ton wit

Ik heb geen zonneschijn nodig om je in de schaduw te zetten

Alomtegenwoordig, we rijden nooit meer in een stationwagen

God gaf me dit talent

Het hele land luistert als mijn stem raast

Dit is tijdloos zoals de vierde dimensie

Ik rap en mijn vers brandt

Ik ben nu pas op mijn troon gaan zitten - Ghetto Aristoteles

Dus wie wil er nog kritiek op mijn leven hebben?

Ik ga naar 1 op de drie landen, wat maakt het uit?