They Are The Roses - Kathy Mattea

A song for you this evening, and it’s not to make you sad

Or for adding to the sorrow of a troubled Northern land

But lately I’ve been thinking, and it just won’t leave my mind

I’ll tell you now of two good friends.

They were both good friends of

Mine

Isaac Scott from Derry, he lived just across the fields

A great man for the music and the dancing and the reels

MacDonald came from South Armagh to court young Agnes fair

It was then we’d meet on Ryan Road, and laughter filled the air

Now, Isaac, he was Protestant and Sean was Catholic born

But it never made a difference, for their friendship it was strong

And sometimes in the evening when we heard the sound of drums

We said «War won’t divide us, we will always be as one

For the land our fathers plow in, the soil it is the same

And the places where we say our prayers have just got different

Names.»

We talked about our friends who’d died, we hoped there’d be no more

It was little then we realized the tragedy in store

There were roses, roses, there were roses

And the tears of the people ran together

It was on a Sunday morning when the awful news came around

There’d been another killing outside of Caplan town

We knew that Isaac danced up there, we knew he liked the band

We heard that he was dead, and we just could not understand

We gathered at his graveside on a cold and rainy day

The minister just closed his eyes, and for no revenge he prayed

And those of us who knew him from along the Ryan Road

Just bowed our heads and said a prayer for the resting of his soul

There were roses, roses, there were roses

And the tears of the people ran together

Now fear it filled the countryside, and fear filled every home

And late one night, a car came prowling round the Ryan Road

A Catholic would be killed tonight to even up the score

Oh Christ, it’s young MacDonald that they’ve taken from the door

«Isaac was my friend!»

he cried, he begged them with his fear

But centuries of hatred have ears that cannot hear

«An eye for an eye» was all that filled their minds

And another eye for another eye, til everyone is blind

There were roses, roses, there were roses

And the tears of the people ran together

Now I don’t know where the moral is, or how this song should end

But I wonder just how many wars are fought between good friends

And the men who give the orders, well, they’re not the ones who die

It’s Scott and MacDonald and the likes of you and I

There were roses, roses, there were roses

And the tears of the people ran together

Een lied voor jou vanavond, en het is niet om je verdrietig te maken

Of om toe te voegen aan het verdriet van een onrustig Noordelijk land

Maar de laatste tijd heb ik nagedacht, en het gaat gewoon niet uit mijn hoofd

Ik zal je nu vertellen over twee goede vrienden.

Ze waren allebei goede vrienden van

De mijne

Isaac Scott uit Derry, hij woonde aan de overkant van de velden

Een geweldige man voor de muziek en het dansen en de rollen

MacDonald kwam uit South Armagh om de jonge Agnes Fair het hof te maken

Het was toen dat we elkaar zouden ontmoeten op Ryan Road, en gelach vulde de lucht

Nu, Isaac, hij was protestant en Sean was katholiek geboren

Maar het maakte nooit een verschil, voor hun vriendschap was het sterk

En soms 's avonds als we het geluid van drums hoorden

We zeiden: "Oorlog zal ons niet verdelen, we zullen altijd als één zijn"

Voor het land dat onze vaders ploegen, is de grond hetzelfde

En de plaatsen waar we onze gebeden zeggen, zijn net anders geworden

Namen.»

We spraken over onze vrienden die waren overleden, we hoopten dat er niet meer zouden zijn

Het was klein toen we ons realiseerden dat de tragedie in het verschiet lag

Er waren rozen, rozen, er waren rozen

En de tranen van de mensen liepen samen

Het was op een zondagochtend toen het vreselijke nieuws de ronde deed

Er was weer een moord gepleegd buiten de stad Caplan

We wisten dat Isaac daar danste, we wisten dat hij de band leuk vond

We hoorden dat hij dood was, en we konden het gewoon niet begrijpen

We verzamelden bij zijn graf op een koude en regenachtige dag

De dominee sloot gewoon zijn ogen, en om geen wraak bad hij

En degenen onder ons die hem kenden van langs de Ryan Road

Net onze hoofden gebogen en gebeden voor de rust van zijn ziel

Er waren rozen, rozen, er waren rozen

En de tranen van de mensen liepen samen

Nu, vrees dat het het platteland vulde, en angst vulde elk huis

En laat op een avond kwam er een auto over de Ryan Road sluipen

Er zou vanavond een katholiek worden vermoord om de stand gelijk te trekken

Oh Jezus, het is de jonge MacDonald die ze van de deur hebben gehaald

«Isaac was mijn vriend!»

hij huilde, hij smeekte hen met zijn angst

Maar eeuwen van haat hebben oren die niet kunnen horen

"Oog om oog" was het enige dat hun gedachten vulde

En nog een oog om een ​​ander oog, totdat iedereen blind is

Er waren rozen, rozen, er waren rozen

En de tranen van de mensen liepen samen

Nu weet ik niet waar de moraal is, of hoe dit nummer moet eindigen

Maar ik vraag me af hoeveel oorlogen er worden uitgevochten tussen goede vrienden

En de mannen die de bevelen geven, nou, zij zijn niet degenen die sterven

Het zijn Scott en MacDonald en mensen zoals jij en ik

Er waren rozen, rozen, er waren rozen

En de tranen van de mensen liepen samen