The Wood Thrush's Song - Kathy Mattea

I walked down the hall where the woods used to stand

Concrete at my feet, brick walls at every hand

And over my head steel girders so strong

Where I first felt the spell of the Wood Thrush’s song

Now the Wood Thrush has vanished, seeking the place

That’s not felt the crush of man’s embrace

The steep woods are gone now, and oh, how I long

To again feel the spell of the Wood Thrush’s song

Over my head just a few years ago

The poplar leaves shivered when the breezes did blow

Now the deep hum of engines drowns the soft sigh

Of the wind in the leaves of the few trees nearby

Man is the inventor, the builder, the sage

The writer and seeker of truth by the page

But all of his knowledge can never explain

The deep mystery of the Wood Thrush refrain

Ik liep door de hal waar vroeger het bos stond

Beton aan mijn voeten, bakstenen muren aan elke hand

En over mijn hoofd stalen liggers zo sterk

Waar ik voor het eerst de betovering van het lied van de Boslijster voelde

Nu is de Boslijster verdwenen, op zoek naar de plek

Dat is niet het gevoel van de verliefdheid van de omhelzing van de mens

De steile bossen zijn nu verdwenen, en oh, wat verlang ik?

Om opnieuw de betovering van het lied van de Boslijster te voelen

Nog maar een paar jaar geleden boven mijn hoofd

De populierbladeren huiverden toen de wind waaide

Nu overstemt het diepe gebrom van motoren de zachte zucht

Van de wind in de bladeren van de paar bomen in de buurt

De mens is de uitvinder, de bouwer, de wijze

De schrijver en zoeker van de waarheid per pagina

Maar al zijn kennis kan het nooit verklaren

Het diepe mysterie van het refrein van de boslijster