Вселенская обида - Каста

Случилось пару лет назад,

В душе осталась трещина.

Помню похороны, кричала женщина.

Словно она и была центром земли,

Когда стояли над могилой мы.

Ливень лил.

Муж успешным был, знаю не по рассказам

Имел хороший бизнес, видимо был заказан.

Оставил дочь, да мальца-сорванца,

Стоят, жмутся к матери — два птенца.

«А где была братва — вся эта свора?»

Вечно таскал их в дом, а под утро ссора.

Отказывать нельзя, бывал у них и я сам,

Не скажу что друзья — скорее был обязан.

Дом уйдет за долги через полгода.

Они одни в центре немого хоровода.

Это финал!

теперь она точно знала!

Ох и кричала же она, как она кричала!

«Забудьте же!

В стороне будьте же!

Милый!

Это — не люди, а муляжи!»

Все, кого держал под боком, стоял горой!

Отдали моего сокола земле сырой!

«Не вы ли, те с кем детей мы наших крестили?

Не вы ли, кому постели в доме стелили?

Ну что, остыли?

Недавно орали тосты!

Не я бессильна!

— ваши глаза пусты!»

Припев:

«Без паники!

Как же быть с этим?

Лучше спрятать их!

Запереть их!

Без паники!

Вырастут — будет легче.

Нужно укрыть их!

Уберечь их!»

«Без паники!

Как же быть с этим?

Лучше спрятать их!

Запереть их!

Без паники!

Вырастут — будет легче.

Нужно укрыть их!

Уберечь их!»

«Без паники!

Как же быть с этим?

Лучше спрятать их!

Запереть их!»

Оля уткнулась в окно, и как бы нет её

В этой машине, зато есть мама за рулем,

В зеркале заднего вида глаза её застыли,

Глядят сердито красивые, злые.

Рядом с Олей, на заднем сидении, Саша.

Ребенок лет шести, — Олин брат старший.

Саша смотрит на маму исподлобья с обидой,

Они скрестили взгляды в зеркале заднего вида.

«Мама, почему все время мы куда то едем?

Почему не ходим в садик, как другие дети?

Почему ты злишься!

Злишься без конца?

Почему ты говоришь, что не было у нас отца?»

Машина стоит, двери и окна закрыты,

Пристегнуты ремни, горят габариты,

Диск сказок на паузе в магнитофоне,

Изредка гул машин, больше ни звука в салоне.

Мама отвечает молчаньем, в глазах её — злоба.

Маленького Сашу от страха проберает ознобом.

Невозможное молчанье давит все беспощаднее,

Как в жар, Олю бросает в отчаяние.

Будто с треском рвутся и разлетаются бусы,

Как в лихорадочном и мутном сне не можешь проснуться.

Будто падаешь, падаешь в темноту

И ухватиться не за что, и крик застывает во рту.

Как будто не Олины руки бьют стекло

До боли!

Пусть будет еще больней!

«На зло!»

И все мерцает сквозь слезы, все размыто.

Саша, мама, вселенская обида.

Припев:

«Без паники!

Как же быть с этим?

Лучше спрятать их!

Запереть их!

Без паники!

Вырастут — будет легче.

Нужно укрыть их!

Уберечь их!»

«Без паники!

Как же быть с этим?

Лучше спрятать их!

Запереть их!

Без паники!

Вырастут — будет легче.

Нужно укрыть их!

Уберечь их!»

«Без паники!

Как же быть с этим?

Лучше спрятать их!

Запереть их!

Без паники!

Вырастут — будет легче.

Нужно укрыть их!

Уберечь их!»

Is een paar jaar geleden gebeurd

Er zat een barst in mijn ziel.

Ik herinner me de begrafenis, schreeuwde de vrouw.

Alsof zij het middelpunt van de aarde was,

Toen we boven het graf stonden.

De stortbui viel.

Mijn man was succesvol, ik weet het niet uit verhalen

Goede zaak gehad, blijkbaar besteld.

Liet een dochter achter, ja een tomboy,

Staande, vastklampend aan hun moeder - twee kuikens.

"Waar waren de jongens - al deze roedel?"

Hij sleepte ze altijd het huis in en 's morgens was er ruzie.

Je kunt niet weigeren, ik heb ze zelf bezocht,

Ik zal niet zeggen dat ze vrienden zijn - ik was eerder verplicht.

Het huis gaat over zes maanden schulden af.

Ze zijn alleen in het midden van een stille rondedans.

Dit is de finale!

nu wist ze het zeker!

Oh, en ze schreeuwde, wat schreeuwde ze!

"Laat maar!

Blijf weg!

Schattig!

Dit zijn geen mensen, maar dummies!”

Iedereen die hij aan zijn zijde hield, stond als een berg!

Ze gaven mijn valk aan de vochtige aarde!

"Zijn jullie niet degenen met wie we onze kinderen hebben gedoopt?

Zijn jullie niet degenen die de bedden in huis hebben opgemaakt?

Nou, heb je het koud?

Onlangs riep toast!

Ik ben niet machteloos!

"Je ogen zijn leeg!"

Refrein:

"Geen paniek!

Hoe hiermee om te gaan?

Je kunt ze beter verbergen!

Sluit ze op!

Geen paniek!

Word volwassen - het zal gemakkelijker zijn.

We moeten ze bedekken!

Red hen!"

"Geen paniek!

Hoe hiermee om te gaan?

Je kunt ze beter verbergen!

Sluit ze op!

Geen paniek!

Word volwassen - het zal gemakkelijker zijn.

We moeten ze bedekken!

Red hen!"

"Geen paniek!

Hoe hiermee om te gaan?

Je kunt ze beter verbergen!

Sluit ze op!

Olya begroef zichzelf in het raam, en alsof ze er niet was

In deze auto, maar er zit een moeder achter het stuur,

In de achteruitkijkspiegel bevroor haar ogen,

Kijk boos mooi, slecht.

Naast Olya, op de achterbank, Sasha.

Een kind van zes jaar, de oudere broer van Olin.

Sasha kijkt haar moeder fronsend van wrok aan,

Ze sloten hun ogen in de achteruitkijkspiegel.

'Mam, waarom gaan we altijd ergens heen?

Waarom gaan we niet naar de kleuterschool zoals andere kinderen?

Waarom ben je boos!

Eindeloos boos?

Waarom zegt u dat we geen vader hadden?"

De auto staat stil, de deuren en ramen zijn gesloten,

Riemen zijn vastgemaakt, afmetingen branden,

Een schijf met sprookjes op pauze in een bandrecorder,

Af en toe het gerommel van auto's, geen geluid meer in de cabine.

Mam antwoordt met stilte, er is woede in haar ogen.

Kleine Sasha krijgt rillingen van angst.

Onmogelijke stilte drukt meedogenlozer,

Als koorts wordt Olya tot wanhoop gedreven.

Als met een barst worden kralen gescheurd en verspreid,

Als in een koortsige en modderige droom kun je niet wakker worden.

Alsof je valt, in de duisternis valt

En er is niets om aan vast te grijpen, en de kreet bevriest in de mond.

Alsof niet Olya's handen glas breken

Tot de pijn!

Laat het nog meer pijn doen!

"Voor het kwaad!"

En alles flikkert door de tranen, alles is wazig.

Sasha, moeder, universele belediging.

Refrein:

"Geen paniek!

Hoe hiermee om te gaan?

Je kunt ze beter verbergen!

Sluit ze op!

Geen paniek!

Word volwassen - het zal gemakkelijker zijn.

We moeten ze bedekken!

Red hen!"

"Geen paniek!

Hoe hiermee om te gaan?

Je kunt ze beter verbergen!

Sluit ze op!

Geen paniek!

Word volwassen - het zal gemakkelijker zijn.

We moeten ze bedekken!

Red hen!"

"Geen paniek!

Hoe hiermee om te gaan?

Je kunt ze beter verbergen!

Sluit ze op!

Geen paniek!

Word volwassen - het zal gemakkelijker zijn.

We moeten ze bedekken!

Red hen!"