Прочь Из Дома - Каста

Доделал давние дела, всё на своих местах

И мне теперь домой пора, я брошу якорь там

Больше ни о чём не думая, взял и попёр

Товарищ молча закинул меня в аэропорт

В мыслях я кручу разговоры сам с собой

На вопрос: «Куда лечу?»

— отвечаю: «Домой»

«Как я вам продам билет?»

— Спросил кассир в окне —

«Надо ж на сайте смотреть!

На сегодня рейсов нет»

По любому как-то я доеду, я как-то доеду

Во внутричерепных дредах верчу мантру победы

Теперь ищу мотор для дальнего пути

Ну-ка, ну-ка, ну-ка кто?

«Эй, поедем, командир?»

Полоса, как белый шов, уходит в серпантин

Обгон не разрешён — жду, когда будет пунктир

Открыл фотку с тобой, и ты звонишь — чудеса!

Ты мой билет домой.

«Буду где-то через часа...»

В открытое окно взгляд плывёт среди домов

Пока шофёр дымит одну за другой «Беломор»

От знаков с фотокамерой уже рябит в глазах

Будто я по красной дорожке несусь в концертный зал

Так крепко спал, но открыл глаза заранее

Едем по родным местам, спрыгнул на окраине

Прошагал по гравию последние шаги

И ты стоишь.

«Ночью прохладно ведь, что-нибудь накинь»

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

Кто-то наверху открыл кран

Или просто поливает из ведра?

В небе, как и в отношениях наших, дыра

И ты с небом заодно — на взводе с самого утра

Нахмуренная моя грозовая туча

Если не ты, я сам из дома пулей улечу щас

Громом гремим, молниями сверкаем, и не кайф

Тут такую непогоду пережидать, и пока

Ты своим подругам в трубку плачешься, что я ушёл

Я прячусь в толпе, надев наушники и капюшон

До заката бродить среди каменных трущоб

Музыка та — это всё, что есть у меня за душой

Шумный город проглотит меня, как кит

В пропущенных останутся твои звонки

Люди летят на свет в окнах, как мотыльки

А я, не чуя ног, намокнув, нарезаю круги

От дождя можно укрыться, от людей — нет

Вот я и заледенел с собой наедине

Я перед домом в лужу, смыть грязь с подошв

Ты из подъезда тут же ко мне под дождь

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

Иду прочь из дома…

Стоп… Хватит ли нас надолго…

С запада на восток…

Прочь из дома…

Стоп… Надолго…

Oude dingen afgemaakt, alles staat op zijn plaats

En nu is het tijd voor mij om naar huis te gaan, ik zal daar voor anker gaan

Zonder aan iets anders te denken, nam hij en knalde

Een vriend gooide me stilletjes het vliegveld op

In gedachten verdraai ik gesprekken met mezelf

Op de vraag: “Waar vlieg ik naartoe?”

- Ik antwoord: "Thuis"

"Hoe kan ik je een kaartje verkopen?"

- Vroeg de kassier bij het raam -

“Je moet op de site kijken!

Er zijn geen vluchten vandaag"

Op de een of andere manier zal ik er komen, ik zal er op de een of andere manier komen

In intracraniële dreadlocks draai ik de mantra van de overwinning

Nu zoek ik een motor voor een lange reis

Wel, wel, wel, wel, wie?

'Hé, laten we gaan, commandant?'

De strook gaat, als een witte naad, in een serpentijn

Inhalen is niet toegestaan ​​- ik wacht op de stippellijn

Ik opende een foto met jou, en jij roept - wonderen!

Jij bent mijn ticket naar huis.

"Ik ben er over een uur..."

Door het open raam zweeft het uitzicht tussen de huizen

Terwijl de chauffeur de ene na de andere "Belomor" rookt

Van borden met een camera die al rimpels in de ogen heeft

Alsof ik over de rode loper naar de concertzaal ren

Zo heerlijk geslapen, maar op voorhand mijn ogen geopend

We gaan naar onze geboorteplaatsen, sprongen eraf aan de rand

De laatste stappen op het grind gelopen

En jij staat.

"Het is koel 's nachts, trek iets aan"

Van zuid naar noord, van west naar oost

Ik loop weg van huis

Maar als ik op een dag "stop" zeg

Zullen we lang genoeg zijn?

Van zuid naar noord, van west naar oost

Ik loop weg van huis

Maar als ik op een dag "stop" zeg

Zullen we lang genoeg zijn?

Iemand boven zette de kraan open

Of gewoon water geven uit een emmer?

In de lucht, zoals in onze relaties, is er een gat

En je bent één met de lucht - 's ochtends op scherp

Fronsend mijn onweerswolk

Als jij dat niet bent, vlieg ik nu zelf als een kogel het huis uit

We donderen met donder, we schitteren met bliksem en we worden niet high

Hier wachten op zulk slecht weer, en voor nu

Je huilt tegen je vriendinnen aan de telefoon die ik heb achtergelaten

Ik verstop me in de menigte met een koptelefoon en een capuchon

Dwaal tot zonsondergang tussen de stenen sloppenwijken

Die muziek is alles wat ik achter mijn ziel heb

Lawaaierige stad zal me opslokken als een walvis

Je oproepen worden gemist

Mensen vliegen in het licht in de ramen als motten

En ik, mijn voeten niet voelend, nat wordend, sneed cirkels

Je kunt je verstoppen voor de regen, maar niet voor mensen

Hier ben ik alleen met mezelf

Ik sta voor het huis in een plas, was het vuil van de zolen

Je bent van de ingang daar naar mij in de regen

Van zuid naar noord, van west naar oost

Ik loop weg van huis

Maar als ik op een dag "stop" zeg

Zullen we lang genoeg zijn?

Van zuid naar noord, van west naar oost

Ik loop weg van huis

Maar als ik op een dag "stop" zeg

Zullen we lang genoeg zijn?

Ik loop weg van huis...

Stop... Zullen we lang genoeg zijn...

Van west naar oost…

Ga uit het huis...

Stop... Lange tijd...