Сказка о песочных часах - Каста, Песочные люди

Вьюга песка поднимается ввысь

Она настигнет тебя, так что ты берегись

Я песочный человек, я родился в песке

Мы живем только век и растворимся в голове

В вашем мозгу, поглощая у вас грязь

И ваши грязные мысли рассеются в нас

Фаланги мертвых пальцев раздроблены в кровь,

Но ты идешь вперед и плевать на эту боль

Ты идешь на восток, чтобы раны излечить

Чтобы злую доброту от духов получить,

Но соль все разъедает твои старые раны

Не дает им зажить, и ты как стеклянный

Стоишь посредине пустыни во мгле

И никто не заметит тебя нигде

И никто не поможет тебе здесь

Тащить твой тяжелый гнилой крест

Твой позвоночный столп еле выдерживает тяжесть

Огромных досок на плечи давящих

Твой глаз еле различает пещерные кельи

Для древних отшельников спасительные щели

Здесь от жаркого солнца укроешься ты

И войдешь тут в наш мир песочной дремоты

С песочными людьми все споры бесполезны

Словно в высотах измеренье бездны

Песочные люди, сила Древнего Востока

Проникнув в этот разум, ты становишься пророком

Это луч, светящий от солнца к хип-хопу

Протянет он тени, идущие с Востока

Песочные люди, сила Древнего Востока

Проникнув в этот разум, ты становишься пророком

Это луч, светящий от солнца к хип-хопу

Протянет он тени, идущие с Востока

Во всей Вселенной нет руки способной

Перевернуть песочные часы подобные

Твоей прошедшей жизни, если эта

Смолистая кора на алтаре бессмертном

Дотлеет перед тем как сможешь ты

Бессмертные ступени покорить из темноты

Еще огонь горел на алтаре, но

Тебя уже затряс в этой жаре озноб

Сковывая всю кровь, бьющуюся в венах

Покрывая губы леденящей пеной

Ты закричал и этот крик

Обжег твое тело болью в тот же миг

Напрягая все силы, чтобы вырваться из схватки

Ты отступил на нижнюю ступень этой загадки

Знай, посягнуть дано лишь тем на высоту песка

Кому страданье мира своим стало навсегда

Песок — единственное в мире вещество

Которому не страшна смерть и безразлична жизнь его

В стеклянном сосуде он отсчитывает время

Он создан для того и это его бремя

Песочные часы — символ наших веков

Они отсчитывают время с помощью песков

Если песчинка сквозь горло узкое прошла

Значит, чье-то тело покинула душа

Тонкою нитью сыплет сверху вниз

Она тонка, но беспрерывна, ты конца берегись

Когда последние частицы проникнут в нижнее деленье

То на нашей планете произойдет землетрясенье,

Но пока часы полны и люди не следят

О времени, идущем вперед, а не назад

Они считаю, что их жизнь долга и бесконечна,

Но время все идет, оно бесчеловечно

Песочные люди, сила Древнего Востока

Проникнув в этот разум, ты становишься пророком

Это луч, светящий от солнца к хип-хопу

Протянет он тени, идущие с Востока

Песочные люди, сила Древнего Востока

Проникнув в этот разум, ты становишься пророком

Это луч, светящий от солнца к хип-хопу

Протянет он тени, идущие с Востока

— Пожалуй, на этом можно было бы окончить «Сказку о песочных часах»…

— Да, нет, нельзя…

Een sneeuwstorm van zand stijgt op

Ze zal je inhalen, dus pas op

Ik ben een zandman, ik ben in het zand geboren

We leven maar een eeuw en lossen op in het hoofd

In je hersenen, die vuil van je opneemt

En je vieze gedachten zullen in ons verdwijnen

De vingerkootjes van dode vingers worden verpletterd tot bloed,

Maar ga je gang en geef niets om deze pijn

Je gaat naar het oosten om je wonden te helen

om slechte vriendelijkheid van de geesten te ontvangen,

Maar het zout vreet je oude wonden weg

Laat ze niet genezen, en je bent als glas

Je staat midden in de woestijn in het donker

En niemand zal je ergens opmerken

En niemand zal je hier helpen

Draag je zware rotte kruis

Je wervelkolom kan het gewicht amper dragen

Enorme boards op de schouders van druk

Je oog onderscheidt nauwelijks grotcellen

Slots opslaan voor oude kluizenaars

Hier verstop je je voor de hete zon

En je betreedt hier onze wereld van zandige slaap

Met zandmensen zijn alle geschillen nutteloos

Als in de hoogten de afmeting van de afgrond

Zandmensen, de kracht van het Oude Oosten

Als je in deze geest doordringt, word je een profeet

Het is een straal die schijnt van de zon naar hiphop

Hij zal de schaduwen die uit het Oosten komen rekken

Zandmensen, de kracht van het Oude Oosten

Als je in deze geest doordringt, word je een profeet

Het is een straal die schijnt van de zon naar hiphop

Hij zal de schaduwen die uit het Oosten komen rekken

In het hele universum is er geen hand die daartoe in staat is

flip zandloper like

Je vorige leven, als dit

Harsschors op het onsterfelijke altaar

Sterft voordat je kunt

Onsterfelijke stappen om te overwinnen vanuit de duisternis

Het vuur brandde nog steeds op het altaar, maar

Je beeft al in deze hitte rillingen

Bindend al het bloed dat in de aderen klopt

Lippen bedekken met ijskoud schuim

Je schreeuwde en deze huil

Je lichaam verbrand met pijn op hetzelfde moment

Al je kracht inspannen om uit de strijd te komen

Je trok je terug naar de onderste trede van dit raadsel

Weet dat aantasting alleen wordt gegeven aan degenen op de hoogte van het zand

Voor wie het lijden van de wereld voor altijd van hem is geworden

Zand is de enige stof ter wereld

Die niet bang is voor de dood en onverschillig staat tegenover zijn leven?

In een glazen vat telt hij de tijd

Hij is hiervoor geschapen en dit is zijn last

De zandloper is een symbool van onze eeuwen

Ze tellen de tijd met behulp van het zand

Als een zandkorrel door een nauwe keel is gegaan

Dus iemands lichaam verliet de ziel

Een dunne draad stroomt van boven naar beneden

Het is dun, maar continu, pas op voor het einde

Wanneer de laatste deeltjes doordringen in de lagere divisie

Dan zal er een aardbeving plaatsvinden op onze planeet,

Maar terwijl de klok vol is en mensen niet kijken

Over tijd die vooruit gaat, niet achteruit

Ze geloven dat hun leven lang en eindeloos is,

Maar de tijd gaat voorbij, het is onmenselijk

Zandmensen, de kracht van het Oude Oosten

Als je in deze geest doordringt, word je een profeet

Het is een straal die schijnt van de zon naar hiphop

Hij zal de schaduwen die uit het Oosten komen rekken

Zandmensen, de kracht van het Oude Oosten

Als je in deze geest doordringt, word je een profeet

Het is een straal die schijnt van de zon naar hiphop

Hij zal de schaduwen die uit het Oosten komen rekken

"Misschien is dit het einde van The Tale of the Hourglass...

“Ja, nee, dat kan niet...