Однажды мир прогнется под нас - Каста

Вот море молодых, смелых и борзых

Сегодня их колышат только супербасы,

Они торчат под рейв, и им плевать на недосып

И постоянно чем-то пудрят носы.

И они совсем не такие, как мы

Мне будто триста лет, и я выполз из тьмы.

Увидел эту жизнь без прикрас и остыл

И я не желаю теперь лезть в чужой монастырь:

Не стоит прогибаться под изменчивый мир

Пусть лучше он прогнется под нас

Не стоит прогибаться под изменчивый мир

Однажды он прогнется под нас

Один мой друг, он стоил двух, и ждать не привык;

Каждый его день был, как последний миг

Он испытывал на прочность мир, как мог

Мир оказался прочней и подвел итог.

И жизнь течет часто наперекор нам

Позабытый кумир, спи спокойно.

Ты достоин восхищения и громких фраз

Ведь свои вершины ты брал не раз

Другой держался русла и не искал приключения

Подальше от крутых берегов, ловил теченья

Плыл как все, жил как все, и вот приплыл он:

Ни дома, ни друзей, ни врагов, все так уныло

И его жизнь на фруктовый кефир похожа

Он один из тех серых безликих прохожих

Словно на нем табличка: «Занят, не беспокоить»

Наверно, вы не раз и сами видали такое

Пусть старая джинса давно затерта до дыр

Пускай виляют по снегу моих ног следы

Пускай раздолбан бас, зато есть драйв

Я понимаю сейчас, что был тогда я прав.

Однажды он прогнется под нас

Однажды он прогнется под нас

Не стоит прогибаться под изменчивый мир

Однажды он прогнется под нас

Hier is een zee van jonge, dappere en windhonden

Tegenwoordig zwaaien alleen superbassen hen,

Ze steken uit naar de rave, en ze geven niet om een ​​gebrek aan slaap

En ze poederen hun neus constant met iets.

En ze zijn helemaal niet zoals wij

Het is alsof ik driehonderd jaar oud ben en uit de duisternis ben gekropen.

Ik zag dit leven zonder verfraaiing en afgekoeld

En nu wil ik niet in andermans klooster klimmen:

Buig niet onder de veranderende wereld

Laat het maar beter onder ons buigen

Buig niet onder de veranderende wereld

Op een dag zal het onder ons buigen

Een van mijn vrienden, hij kostte twee, en hij was niet gewend om te wachten;

Elke dag was als het laatste moment

Hij testte de wereld zo goed als hij kon

De wereld bleek sterker en samengevat.

En het leven vloeit vaak in strijd met ons

Vergeten idool, slaap lekker.

Je verdient bewondering en luide zinnen

Je hebt je toppen immers meer dan eens genomen

Een ander hield zich aan het kanaal en zocht geen avontuur

Weg van steile oevers, stroming opvangen

Hij zwom zoals iedereen, leefde zoals iedereen, en toen zeilde hij:

Geen huis, geen vrienden, geen vijanden, alles is zo saai

En zijn leven is als fruit kefir

Hij is een van die grijze gezichtsloze voorbijgangers

Zoals een bordje erop: "Bezig, niet storen"

Waarschijnlijk heb je dit zelf meer dan eens gezien

Laat de oude spijkerbroek lang geleden tot in de puntjes worden gedragen

Laat de voetafdrukken kwispelen op de sneeuw van mijn voeten

Laat de bas worden gekerfd, maar er is een drive

Ik begrijp nu dat ik toen gelijk had.

Op een dag zal het onder ons buigen

Op een dag zal het onder ons buigen

Buig niet onder de veranderende wereld

Op een dag zal het onder ons buigen