Эй, бабка! - Каста

«Э, Кузминична, подойди к калитке, хлопцы пришли!

Гарно, иди сюда.

Алло!

Заходи, собака не кусает.

Маркиза, фу!

Пошла вон!»

Припев:

«Эй, бабка, скажи чё-почём?

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных ракет.

Напаснись, приторчи, внучек, такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка, дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!»

«Это жисть.

От так ота от она.

Уух.

А унто отож ун чё?

А?

Б!

Пусть он там вон глянут где-то,

Пусть, пусть.

Ан нет.

Фууу!

Ничего там нету.

А где?

Это шож оно от так, шо то не пойму.

Ты чё?

Ну, а надо как?

Эй, короче, это.

Как там?

Чё-то я хотел чего-то…

Балин, забыл!

От так ота!

Тю, слышишь, не делай мозги!

Щас станет дурно от этой тоски.

Однако, разве, ж это можно, этак гутарить»

Но нельзя такие песни горланить.

Слухай сюды, и ты меня поймёшь?

Я те чё скажу, этака ядрёна вошь!

Мы заныкали тута усё.

Не трожь!

Там такое лежит, тихий ужас, отож!"

Припев:

«Эй, бабка, скажи чё-почём?

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных ракет.

Напаснись, приторчи, внучек, такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка, дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!»

Как мы с хлопцами, бывало, ходили по деревням,

Песня посвящается этим гарным дням.

Солнце шо силы на землю светило,

Глазело на нас.

У ты жёлтое рыло!

Через калитку перемахнули и по огородам!

И беги, на поле конопли, щедра была природа.

Носимся как звери, этакая затея.

Шарики катали, всем было веселее.

Паца!

шибись!

Скорей отсюдова бежим

Хотя нет, постой, обожди, обожди, обожди

Аллё!

О то ведь оно как, вот те раз, в Ростовской области дожди,

Ото жизнь была, ун такие дела!

Я с теплом вспоминаю это время, да!

Эх оно такое — сякое было, шо прямо ого-го,

Я даже не могу описать всего."

«Куда побежала, а ну иди сюда!»

Припев:

«Эй, бабка, скажи чё-почём?

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных ракет.

Напаснись, приторчи, внучек, такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка, дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!»

«Эй, бабка, скажи чё — почём,

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных…

Тихо.

Крополииии!

Такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!

Эй, травушка, травушка-муравушка.

Эй, травушка, травушка-муравушка.

'Hé, Kuzminichna, kom naar de poort, de jongens zijn gekomen!

Garno, kom hier.

Hallo!

Kom binnen, de hond bijt niet.

Markies, wauw!

Ga weg!"

Refrein:

'Hé, oma, vertel me eens waarom?

Kom op, laten we eens kijken, we scoren een hak.

Voor vijftig - een pakket, vijf kernraketten.

Red jezelf, stop, kleindochters, dit is nergens te vinden.

Hé, oude vrouw, hoeveel zijn de hoofden?

Kom op, laten we eens kijken, laten we een test doen.

Voor vijftig - een pakketje, voor vrijdag - een houten schutting.

Er zijn geen bazen!

Geen bazen?

Er zijn geen bazen!

Er zijn geen bazen!”

"Dit is het leven.

Van zo ota van zij.

Uuh.

En tot otozh un wat?

MAAR?

B!

Laat hem daar ergens kijken,

Laat, laat.

Maar nee.

Wauw!

Er is daar niks.

En waar?

Hier komt het vandaan, ik begrijp iets niet.

Kom op?

Nou, hoe moet je?

Hé, het is kort.

Hoe is het daar?

Ik wilde iets...

Balin, ik was het vergeten!

Van zo ota!

Chu, hoor je, maak geen hersens!

Op dit moment zal dit verlangen je ziek maken.

Maar is het echt mogelijk om zo te praten?

Maar zulke liedjes kan je niet brullen.

Luister hier en je zult me ​​begrijpen?

Ik zal je wat vertellen, zo'n krachtige luis!

We hebben hier alles verstopt.

Niet aanraken!

Daar ligt zo'n stille horror, otozh!

Refrein:

'Hé, oma, vertel me eens waarom?

Kom op, laten we eens kijken, we scoren een hak.

Voor vijftig - een pakket, vijf kernraketten.

Red jezelf, stop, kleindochters, dit is nergens te vinden.

Hé, oude vrouw, hoeveel zijn de hoofden?

Kom op, laten we eens kijken, laten we een test doen.

Voor vijftig - een pakketje, voor vrijdag - een houten schutting.

Er zijn geen bazen!

Geen bazen?

Er zijn geen bazen!

Er zijn geen bazen!”

Zoals de jongens en ik door de dorpen gingen,

Het lied is opgedragen aan deze warme dagen.

De zon scheen met kracht op de aarde,

Staarde ons aan.

Je hebt een gele snuit!

Ze sprongen over de poort en de tuinen in!

En rende naar het hennepveld, de natuur was genereus.

We rennen als beesten, een soort onderneming.

De ballen rolden, iedereen had meer plezier.

Jongen!

drukte!

Laten we wegrennen van hier

Hoewel nee, wacht, wacht, wacht, wacht

Hallo!

Oh, het is alsof, die tijden, in de regio Rostov regent het,

Dat was het leven, zulke dingen!

Ik herinner me die tijd met veel plezier, ja!

Eh, het is zo - het was zo, gewoon hoo,

Ik kan niet eens alles beschrijven."

"Waar ben je heen gerend, nou, kom hier!"

Refrein:

'Hé, oma, vertel me eens waarom?

Kom op, laten we eens kijken, we scoren een hak.

Voor vijftig - een pakket, vijf kernraketten.

Red jezelf, stop, kleindochters, dit is nergens te vinden.

Hé, oude vrouw, hoeveel zijn de hoofden?

Kom op, laten we eens kijken, laten we een test doen.

Voor vijftig - een pakketje, voor vrijdag - een houten schutting.

Er zijn geen bazen!

Geen bazen?

Er zijn geen bazen!

Er zijn geen bazen!”

"Hé, oma, vertel me wat - hoeveel,

Kom op, laten we eens kijken, we scoren een hak.

Voor vijftig - een pakket, vijf nucleaire ...

Rustig.

Cropoly!

Nergens bestaat zoiets.

Hé, oude vrouw, hoeveel zijn de hoofden?

Laten we eens kijken, laten we een test doen.

Voor vijftig - een pakketje, voor vrijdag - een houten schutting.

Er zijn geen bazen!

Geen bazen?

Er zijn geen bazen!

Er zijn geen bazen!

Hé wiet, wietmier.

Hé wiet, wietmier.