Les canards en plastique - Karpatt

Plus rien ne bouge, tous les curieux retiennent leur respiration

Silence de mort autour du stand, c’est Jacky qui tape le carton

Il cligne un œil, presse la détente et il explose tous les ballons

Avec son chapeau, ses santiags, au Luna Park, c’est l’attraction

Il les entend, ceux qui rigolent, mais il fait même plus attention

Il gagne un canard en plastique sous des bravos de compassion

Et puis il rentre à la maison offrir le trophée à sa mère

Qui est si fière de son fiston: le portrait craché de son père

Parce que papa, il aimait les bêtes, il avait même ramené d’Indo

Un joli couple de bengalis, ils sont derrière sur la photo

Jacky, il aurait bien voulu, lui aussi, rentrer dans l’armée

Courir le monde, voir du pays, faire des cartons pour de vrai

Mais il entend rien d’une oreille alors il s’occupe de maman

Il lui ramène des peluches, des girafes, des éléphants

Dans l’salon y a une télé, des cendriers en céramique

Une montagne de peluches et des canards en plastique

Et puis le soir, quand il s’endort et qu’il entend sa pauv' maman

Pleurer de l’autre côté du mur, il se demande évidemment

Si c’est d’sa faute si elle est triste, pourquoi elle est plus comme avant

Il met les mains sur ses oreilles si fort qu’il l’entend plus vraiment

Et ça lui fait tellement mal, si mal, qu’il sent plus la douleur

Il voit des images dans sa tête qu’il comprend pas, qui lui font peur

«Et si elle venait avec moi, demain, comme elle serait contente

J’lui montrerais le stand de tir demain, comme elle serait contente !»

Le lendemain, elle est jolie, avec sa robe de couleurs

Elle a fini par bien vouloir m’accompagner, maintenant j’ai peur

De les rater tous ces ballons, j’vais lui montrer que j’suis gentil

Pourquoi ils bougent tant ces ballons?

C’est pas normal

Et puis ce bruit, que d’habitude j’entendais pas, y a des milliers de gens

autour

Ils vont faire pleurer ma maman, j’peux pas la décevoir le jour

Où elle est venue avec moi !

Alors il presse la détente, un peu trop vite, un peu pour elle

Un peu pour calmer son attente

Plus rien ne bouge, tous les curieux, retiennent leur respiration

Silence de mort autour du stand, il a manqué tous les ballons

Et il sait bien qu' c’est pas d 'sa faute, qu' c’est les autres qu’ont fait du

bruit

Mais il est tellement triste quand il la voit s'éloigner sans lui

Elle va pleurer à la maison, rien ne sera plus jamais comme avant

Il met les mains sur ses oreilles, si fort, qu’il souffre plus vraiment

Et ça lui fait tellement mal, si mal qu’il sent plus la douleur

Il voit ces images dans la tête, qui lui reviennent, qui lui font peur

Alors il tourne le fusil vers ceux qu’ont fait pleurer sa mère

Vers ceux qui parlent dans son dos, pour mettre fin à son calvaire

Et il ajuste tous ces ballons qui font du bruit, qui pleurent, qui courent

Qui tombent, qui geignent, qui rebondissent, il les explose tour à tour

«Vous voyez bien que j’suis l’meilleur, j’suis presque aussi bon que mon père !

C’est juste pour une histoire d’oreille que j’suis pas allé à la guerre !»

Et puis il rentre à la maison, déçu qu’elle ait pas vu la suite

Et sur la montagne de peluches, dépose un canard en plastique…

Niets beweegt, alle nieuwsgierigen houden hun adem in

Doodse stilte rond de stand, het is Jacky die de box raakt

Hij knippert, haalt de trekker over en hij laat alle ballonnen knallen

Met zijn hoed, zijn cowboylaarzen, in Luna Park, is het de attractie

Hij hoort ze lachen, maar hij let nog meer op

Hij wint een badeend onder medelevend gejuich

En dan komt hij thuis om de trofee aan zijn moeder te geven

Wie is er zo trots op haar zoon: het evenbeeld van haar vader

Want papa, hij hield van dieren, hij bracht zelfs mee uit Indo

Een schattig Bengaals stel, ze staan ​​achter op de foto

Jacky, ook hij had graag in het leger willen gaan

Reis de wereld rond, zie het land, maak echt dozen

Maar hij hoort niets uit zijn oren dus hij zorgt voor mama

Hij brengt haar knuffels, giraffen, olifanten

In de woonkamer is er een tv, keramische asbakken

Een berg knuffels en plastic eendjes

En dan 's nachts als hij in slaap valt en hij zijn arme mama hoort

Huilend aan de andere kant van de muur, vraagt ​​hij zich natuurlijk af

Als het haar schuld is dat ze verdrietig is, waarom is ze dan niet zoals vroeger?

Hij legt zijn handen zo hard op zijn oren dat hij hem niet echt kan horen

En het doet hem zo'n pijn, zo erg, hij voelt de pijn niet meer

Hij ziet beelden in zijn hoofd die hij niet begrijpt, die hem bang maken

"Wat als ze morgen met me mee zou gaan, hoe blij zou ze zijn?

Ik zal haar morgen de schietbaan laten zien, wat zal ze blij zijn!”

De volgende dag is ze mooi, met haar jurk vol kleuren

Ze kwam zo vriendelijk met me mee, nu ben ik bang

Om al deze ballonnen te missen, zal ik hem laten zien dat ik aardig ben

Waarom bewegen deze ballonnen zo veel?

Dit is niet normaal

En dan dit geluid, dat ik normaal niet hoorde, er zijn duizenden mensen

rondom

Ze zullen mijn moeder aan het huilen maken, ik kan haar overdag niet teleurstellen

Waar ze met mij mee kwam!

Dus hij haalt de trekker over, een beetje te snel, een beetje voor haar

Een beetje om zijn verwachting te sussen

Niets beweegt, alle nieuwsgierigen, houden hun adem in

Doodse stilte rond de tribune, hij miste alle ballen

En hij weet heel goed dat het niet zijn schuld is, dat het de anderen zijn die de...

lawaai

Maar hij is zo verdrietig als hij haar ziet weglopen zonder hem

Ze zal thuis huilen, niets zal ooit meer hetzelfde zijn

Hij legt zijn handen zo hard op zijn oren dat het geen pijn doet

En het doet hem zoveel pijn, zo erg dat hij de pijn niet meer voelt

Hij ziet deze beelden in zijn hoofd, die bij hem terugkomen, hem bang maken

Dus richt hij het pistool op degenen die zijn moeder liet huilen

Tegen degenen die achter zijn rug om praten, om een ​​einde te maken aan zijn beproeving

En hij past al deze ballonnen aan die geluid maken, die huilen, die rennen

Vallen, kreunen, stuiteren, hij schiet ze om de beurt neer

"Je ziet dat ik de beste ben, ik ben bijna net zo goed als mijn vader!

Ik ging niet naar de oorlog alleen maar om te horen!"

En dan komt hij thuis, teleurgesteld dat ze het vervolg niet heeft gezien

En op de berg met opgezette dieren, plaats een plastic eend...