Я-слово! - Карандаш

Жизнь старый поэт, я — слово.

Я подчиняюсь жизни.

Столько написано мной.

Я был рифмой и прозой.

Столько раз меня читали и слушали,

Я так звонко влетал в уши им,

Когда они свои года ртом и зубами кушали.

Я — слово, жизнь — поэт.

Мной спасали души и цивилизации рушили.

А рука жизни пишет,

Ее покой ваши шорохи не нарушили,

Карандашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Разум и сердце пытаются остановиться,

А рука несмотря ни на что пишет.

Карандашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Разум и сердце пытаются остановиться,

А рука несмотря ни на что пишет.

Жизнь — пьяный поэт, я — слово.

Я жесток и грустен, когда ему херово.

Жизнь — старый поэт, жизнь — усталый поэт,

А я… Что я?

Его инструмент!

Мной пытаются задеть политику,

Смешиваю с дерьмом ругавших меня критиков.

Я на устах у каждого.

Пиши.

Стихи для людей, стихи для души.

Стихи для друзей, где я красив и честен,

Стихи для любви, где я подобен песне.

Всего себя в руки мастера отдал.

Я — слово, создан, чтобы поэт писал

Карандашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Сухая рука жизни пишет.

Жизнь — поэт,

Его стихами злая муза движет.

Хочется остановиться, превратившись в точку,

Но встаю рифмой в конце каждой строчки.

Я — слово, яркое и суровое,

Честное и лживое, громкое и невисомое.

Главное оружие пророков и воров.

Могу дарить радость и нести горе

Тысячам людей, которых поражал каждый мой слог.

Я многое смог.

Лежал ты на земле или бился в потолок.

Видел меня в книге или на заборе прочитал отрывок.

Стихи, хороши или плохи, обращают в веру, толкают на грехи.

Жизнь — поэт, рифмует целые сутки.

Может быть и ты слово, то, что в конце строки.

Карндашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Het leven is een oude dichter, ik ben het woord.

Ik geef me over aan het leven.

Er is zoveel door mij geschreven.

Ik was rijm en proza.

Zo vaak ben ik gelezen en beluisterd,

Ik vloog zo luid in hun oren,

Toen ze hun jaren aten met hun mond en tanden.

Ik ben het woord, het leven is de dichter.

Zielen werden gered en beschavingen werden vernietigd door mij.

En de hand van het leven schrijft

Jouw geritsel heeft haar rust niet verstoord,

Met een potlood zo hard dat het papier scheurt

Met een geest zo sterk dat hij het dak verscheurt.

Geest en hart proberen te stoppen

En de hand schrijft ondanks alles.

Met een potlood zo hard dat het papier scheurt

Met een geest zo sterk dat hij het dak verscheurt.

Geest en hart proberen te stoppen

En de hand schrijft ondanks alles.

Het leven is een dronken dichter, ik ben het woord.

Ik ben wreed en verdrietig als hij zuigt.

Het leven is een oude dichter, het leven is een vermoeide dichter,

En ik... Wat ben ik?

Zijn instrument!

Ze proberen me pijn te doen met politiek,

Ik meng me met de shit van de critici die me uitschelden.

Ik ben op ieders lippen.

Schrijven.

Gedichten voor mensen, gedichten voor de ziel.

Gedichten voor vrienden, waar ik knap en eerlijk ben,

Gedichten voor de liefde, waar ik ben als een lied.

Hij gaf zichzelf volledig in handen van de meester.

Ik ben het woord, gemaakt voor de dichter om te schrijven

Met een potlood zo hard dat het papier scheurt

Met een geest zo sterk dat hij het dak verscheurt.

De droge hand van het leven schrijft.

Het leven is een dichter

Zijn gedichten worden gedreven door een boze muze.

Ik wil stoppen, veranderen in een punt,

Maar aan het einde van elke regel sta ik in rijm op.

Ik ben het woord, helder en hard,

Eerlijk en bedrieglijk, luid en losgeslagen.

Het belangrijkste wapen van profeten en dieven.

Ik kan vreugde geven en verdriet dragen

Duizenden mensen die door elke lettergreep van mij werden getroffen.

Ik heb veel gedaan.

Je lag op de grond of sloeg tegen het plafond.

Hij zag me in een boek of las een passage op het hek.

Gedichten, goed of slecht, bekeren tot geloof, pushen tot zonden.

Het leven is een dichter, het rijmt de hele dag.

Misschien ben jij het woord, degene aan het einde van de regel.

Met een potlood zo hard dat het papier scheurt

Met een geest zo sterk dat hij het dak verscheurt.