Дома - Карандаш

Вокруг все слишком правильно, и кажется даже,

Что меня способна зацепить лишь какая-то лажа.

Типа поездки на метро, вид многоэтажек —

И быть таким трезвым, среди друзей обг*шенных.

Поэт — по-глупости, гражданин — по бумажкам,

Я въеду в рай на внедорожнике с пустым багажником,

Ведь не собрал в него ничего, чтобы стать старше.

Все потому, что приходилось собирать упавшее.

В толпе амбициозных, губу раскатавших,

Привязанных к трубе Москвы строительной стяжкой.

За этим третьим десятком, так и не став важным —

Мои щеки все же не лопнут, как пара фисташек.

Крепок и тяжек.

Я — винтик, одна из сошек;

Пусть даже машина в стойле под налог на роскошь.

Я обожаю сесть в метро, а кто-то кошек.

Мне нравиться что-то не то, вместо хорошего.

Припев:

Дома, не говори со мной будто я селеба.

Дома, шестнадцатый этаж для меня, как небо.

Дома, цепляюсь жизни в горло, долбаная зебра.

Здесь никто не выясняет: стал последним или первым.

Даже у хороших парней бывает плохо с рэпом.

Не важно на каком ты курсе, важно в каком ты рейсе.

Жизнь — билет и иногда только на троллейбус.

На вопрос: «Где ты работаешь?», только не смейся,

До сих пор роняю: «В Logik’е или Cubase».

Мир — большой, раскрашенный, как Nicki Minaj.

Рэпер все больше книжный, фильтр все больше сажевый.

И я не откликнусь однажды на имя «Карандаш»,

Но не потому, что стыдно, а потому, что страшно.

Не хочу менять свою жизнь на что-то хорошее.

Хорошее — либо незаконно, либо недешево.

Люди подтянулись, надо быть сложным,

Без крыши и при тормозах, как новый Porsche.

Отлично собранным, в обслуге чтобы тратить в край,

И говорить именно то, что ждет целевая.

Любовь спасет мир, меня же бросят умирать,

И похоже, где она всё это сделает — я знаю.

Припев:

Дома, не говори со мной будто я селеба.

Дома, шестнадцатый этаж для меня, как небо.

Дома, цепляюсь жизни в горло, долбаная зебра.

Здесь никто не выясняет: стал последним или первым.

Даже у хороших парней бывает плохо с рэпом.

Дома, не говори со мной будто я селеба.

Дома, шестнадцатый этаж для меня, как небо.

Дома, цепляюсь жизни в горло, долбаная зебра.

Здесь никто не выясняет: стал последним или первым.

Даже у хороших парней бывает плохо с рэпом.

Дома, дома, дома.

Alles eromheen is te goed, en het lijkt zelfs

Dat alleen een soort onzin me kan boeien.

Type reis met de metro, type hoogbouw -

En om zo nuchter te zijn, onder rijke vrienden.

De dichter - op een domme manier de burger - op stukjes papier,

Ik rijd de hemel in in een SUV met een lege kofferbak,

Hij heeft tenslotte niets in zich verzameld om ouder te worden.

Allemaal omdat ik de gevallenen moest ophalen.

In een menigte van ambitieuze mensen die hun lippen rolden,

Gebonden aan de Moskouse pijp met een dekvloer.

Achter dit derde decennium, zonder belangrijk te worden -

Mijn wangen zullen nog steeds niet barsten als een paar pistachenoten.

Sterk en zwaar.

Ik ben een radertje, een van de bipoden;

Ook als de auto in een stalling staat onder de luxebelasting.

Ik zit graag in de metro en iemand houdt van katten.

Ik hou van iets dat niet goed is, in plaats van goed.

Refrein:

Praat thuis niet tegen me alsof ik een beroemdheid ben.

Thuis is de zestiende verdieping als de hemel voor mij.

Thuis, vastklampend aan het leven in de keel, verdomde zebra.

Hier komt niemand erachter of hij de laatste of de eerste werd.

Zelfs goede jongens hebben een slechte tijd met rap.

Het maakt niet uit welke koers je volgt, het gaat erom op welke vlucht je zit.

Het leven is een kaartje en soms alleen een trolleybus.

Op de vraag: "Waar werk je?", lach gewoon niet,

Ik drop nog steeds: "In Logik of Cubase."

De wereld is groot, geschilderd als Nicki Minaj.

De rapper is meer en meer schools, het filter is meer en meer fijnstof.

En ik zal op een dag niet reageren op de naam "Potlood",

Maar niet omdat het gênant is, maar omdat het eng is.

Ik wil mijn leven niet veranderen voor iets goeds.

Goed is illegaal of duur.

Mensen stopten, moet moeilijk zijn

Zonder dak en met remmen, als een nieuwe Porsche.

Goed geassembleerd, in dienst om in de regio te besteden,

En zeg precies waar het doelwit op wacht.

Liefde zal de wereld redden, maar ze zullen me voor dood achterlaten

En het lijkt erop dat ze dit allemaal zal doen - ik weet het.

Refrein:

Praat thuis niet tegen me alsof ik een beroemdheid ben.

Thuis is de zestiende verdieping als de hemel voor mij.

Thuis, vastklampend aan het leven in de keel, verdomde zebra.

Hier komt niemand erachter of hij de laatste of de eerste werd.

Zelfs goede jongens hebben een slechte tijd met rap.

Praat thuis niet tegen me alsof ik een beroemdheid ben.

Thuis is de zestiende verdieping als de hemel voor mij.

Thuis, vastklampend aan het leven in de keel, verdomde zebra.

Hier komt niemand erachter of hij de laatste of de eerste werd.

Zelfs goede jongens hebben een slechte tijd met rap.

Thuis, thuis, thuis.