Дом - Карандаш

Открыта настежь дверь для тех, кто не приходит

На фоне их потерь все не так уж плохо вроде

Ветер гонит память прочь, просвистев вдоль коридоров

Словно тех, кто не придет, мы увидим очень скоро

Я дом с двумя окнами, по стеклу которых дожди

Эти окна смотрят на мир, но двери заперты изнутри

И вроде надо кого-то впустить, растопив погасший камин,

Но я боюсь, что останется тут навсегда, кого я приютил

И мне спрячет лес за листьями небольшую тропу

По которой кто-то искренний окажется тут

Взглянет в окна — мои глаза, отодвинет засов

И пройдет сквозь меня, оставляя следы шагов

Посмотри, какой фундамент

Этот дом, похоже, простоит еще лет сто

И когда нас с тобой больше станет

Мы расширим его площадь сами, знаешь, вторым этажом

В нем так много света;

видимо, поэтому

Зашторить окна стоит, ведь некрепко спится,

Но есть один момент, смотри

Крыша недавно потеряла часть черепицы

Открыта настежь дверь для тех, кто не приходит

На фоне их потерь все не так уж плохо вроде

Ветер гонит память прочь, просвистев вдоль коридоров

Словно тех, кто не придет, мы увидим очень скоро

Чтобы спеть все слово в слово

Осень листья роняет внутрь, добавив цвета моим полам

И я чувствую, что по трубам циклирует теплая вода

На расписанных потолках бродит рваным узором мысль

Не пугает темнотой подвал, ведь в нем давно нет крыс,

Но по-прежнему там под листьями та простая тропа

Спрятанная, чтобы искренний кто-то здесь не пропал

Не смотрел через окна внутрь и не сдвинул засов

Проходя сквозь меня, оставляя следы шагов

Ты посмотри, какой забор построили с тобой,

Но он так сильно мешает нашему обзору

В конце концов, стесняться, будто, надо нам чего

И эти пару окон прятать от кого нам

Возможно, он был нужен от воров, но такой ценой

Если так им надо, пусть туда залезут

Нет сил менять этот дом: камень да бетон

Худая кровля да куча ржавых железок

Открыта настежь дверь для тех, кто не приходит

На фоне их потерь все не так уж плохо вроде

Ветер гонит память прочь, просвистев вдоль коридоров

Словно тех, кто не придет, мы увидим очень скоро

Чтобы спеть все слово в слово

De deur staat wagenwijd open voor wie niet komt

Tegen de achtergrond van hun verliezen is alles niet zo erg, zoals

De wind verdrijft de herinnering, fluitend door de gangen

Alsof degenen die niet zullen komen, we zullen het heel snel zien

Ik ben een huis met twee ramen, op het glas waarvan het regent

Deze ramen kijken naar de wereld, maar de deuren zijn van binnenuit op slot

En het lijkt erop dat je iemand binnen moet laten, de gedoofde open haard laat smelten,

Maar ik ben bang dat degene die ik heb beschermd hier voor altijd zal blijven

En het bos zal een klein pad voor mij verbergen achter de bladeren

Volgens welke een oprecht iemand hier zal zijn

Hij zal in de ramen kijken - mijn ogen, zal de grendel bewegen

En het zal door mij heen gaan en voetstappen achterlaten

Kijk eens wat een stichting

Dit huis ziet eruit alsof het nog honderd jaar meegaat.

En wanneer er meer van jou en mij zullen zijn

We zullen het gebied zelf uitbreiden, weet je, met de tweede verdieping

Er zit zoveel licht in;

blijkbaar is dat de reden

Het is de moeite waard om de ramen te sluiten, omdat je niet goed slaapt,

Maar er is een moment, kijk

Dak heeft onlangs wat shingles verloren

De deur staat wagenwijd open voor wie niet komt

Tegen de achtergrond van hun verliezen is alles niet zo erg, zoals

De wind verdrijft de herinnering, fluitend door de gangen

Alsof degenen die niet zullen komen, we zullen het heel snel zien

Om alles woord voor woord te zingen

De herfst laat de bladeren vallen en geeft kleur aan mijn vloeren

En ik voel dat er warm water door de leidingen stroomt

Gedachten dwalen in een rafelig patroon op de beschilderde plafonds

De kelder schrikt niet van duisternis, omdat er lange tijd geen ratten in zitten,

Maar nog steeds is er onder de bladeren dat simpele pad

Verborgen zodat een oprecht iemand hier niet verdwijnt

Niet door de ramen naar binnen gekeken en de bout niet verplaatst

Gaat door mij heen, laat voetafdrukken achter

Kijk eens wat voor hek ze met jou hebben gebouwd,

Maar hij bemoeit zich zo erg met onze recensie

Uiteindelijk verlegen zijn, alsof we iets nodig hebben

En verberg deze paar ramen van wie we

Misschien was hij nodig van dieven, maar voor zo'n prijs

Als ze het nodig hebben, laat ze dan naar binnen gaan

Er is geen kracht om dit huis te veranderen: steen en beton

Een dun dak en een hoop roestige stukken ijzer

De deur staat wagenwijd open voor wie niet komt

Tegen de achtergrond van hun verliezen is alles niet zo erg, zoals

De wind verdrijft de herinnering, fluitend door de gangen

Alsof degenen die niet zullen komen, we zullen het heel snel zien

Om alles woord voor woord te zingen