Холодно - K.R.A.

Комом в горле моём встала тоска

И страх перед тем, что может ожидает меня

У меня ватные ноги и темнеет в глазах

Четыре года, словно эхо, а затем тишина

Последний взгляд, последний поцелуй, последнее «люблю»

Последнее «прости-прощай», последний вдох на воле воздухом

И жди, я вернусь, коли на то есть воля Господа

Такая участь тем, кто жил законом совести

И я зашёл далеко

Моя дорога туда, откуда ушёл даже Бог

«Карты на стол» — сказал в глаза я судьбе

Только у стервы оказалось два туза в рукаве!

И всё истратил я.

Стало пусто на душе

Я старый умственно уже и грустно

Ведь вчера ещё весёлый парень был!

И нету сил закричать.

Пиковая дама

Как бы их нету сил, я опять…

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

Я устал говорить, слова теряют смысл

И потом следы мои смыло дождём!

Дождёмся ли мы?

Или даром время потратим

В этом месте, если есть вера… Только хватит ли веры?

Я не уверен!

Стерва судьба уготовила тяжкое бремя

Ремень и бляжку на шею

И эти стены, где ловишь себя на мысли и снова

Знаешь — лишён свободы, но свободен мыслью и словом!

Так отпусти, ради Бога!

И не терзай мою душу!

Душит злоба и скоро пламя потушит в моих глазах

Те, что гневом и огнивом дышат

Какая разница кому молиться?

Он не услышит

Какая разница?

Кара катится каракатицей

Удар не палец о палец, а по лицу палицей!

Polizei и сирены… Сырые серые стены…

И, будто в пропасть упало всё… В пропасть упало всё…

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

И снова годы опадают, как листва на асфальт

Не суждено мне было с чистого листа всё начать

На воле мы братья… Мило… Но тут ты сам по себе!

Жизнь прокатилась мимо, будто слеза по щеке

Не обещай пощады мне, или крест поднебесный!

Кто правит здесь?

Мне интересно.

Не бес ли?

Если надежда умирает последней

Скажи, с чего есть безнадёжная жизнь?

Но нету надежды без жизни?!

Нет!

Ты не со мною в это жуткое время

И моей кровью на стене я напишу твоё имя

Не жди меня!

Дороги врозь и пути

Ради того, что было с Костей Kozz’а прости

Стальные прутья вокруг, на голову давит тоска

И, вроде бы молод, но только бы не седина на висках…

И опять — ватные ноги и темнеет в глазах

Четыре года, а затем тишина…

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

Een brok in mijn keel werd melancholiek

En angst voor wat me te wachten staat

Ik heb donzige benen en het wordt donker in mijn ogen

Vier jaar als een echo en dan stilte

Laatste blik, laatste kus, laatste liefde

De laatste "sorry, tot ziens", de laatste ademtocht

En wacht, ik zal terugkeren, als het de wil van de Heer is

Zo is het lot van degenen die volgens de wet van het geweten leefden

En ik ging ver

Mijn weg naar waar zelfs God vertrok

"Kaarten op tafel" - zei ik in de ogen van het lot

Alleen de teef had twee azen in petto!

En ik heb alles uitgegeven.

Het werd leeg in de ziel

Ik ben mentaal al oud en verdrietig

Hij was tenslotte een grappige kerel gisteren!

En ik heb de kracht niet om te schreeuwen.

Schoppen vrouw

Alsof ze geen kracht hebben, ik opnieuw ...

Scheur mijn vlees!

Kijk in mijn ziel!

Omwikkel me met prikkeldraad!

Prikkeldraad!

Draad!

Ik ga nergens heen en niemand heeft me nodig

Ik gaf het toe, wat heb ik het koud!

God, wat koud!

Koud!

Ik ben het praten moe, woorden verliezen hun betekenis

En toen werden mijn sporen weggespoeld door de regen!

Zullen we wachten?

Of laten we tijd verspillen

In deze plaats, als er geloof is... Maar is geloof genoeg?

Ik weet het niet zeker!

Het lot van de teef heeft een zware last voorbereid

Riem en gesp in de nek

En deze muren waar je jezelf betrapt op denken en opnieuw

Je weet wel - beroofd van vrijheid, maar vrij in gedachte en woord!

Dus laat los, in godsnaam!

En kwel mijn ziel niet!

Woede stikt en binnenkort zal de vlam in mijn ogen gedoofd zijn

Degenen die woede en vuursteen ademen

Wat maakt het uit tot wie we bidden?

Hij zal niet horen

Wie kan het schelen?

Kara rolt inktvis

Een klap, geen vinger op een vinger, maar met een knuppel in het gezicht!

Polizei en sirenes... Vochtgrijze muren...

En alsof alles in de afgrond viel... Alles viel in de afgrond...

Scheur mijn vlees!

Kijk in mijn ziel!

Omwikkel me met prikkeldraad!

Prikkeldraad!

Draad!

Ik ga nergens heen en niemand heeft me nodig

Ik gaf het toe, wat heb ik het koud!

God, wat koud!

Koud!

En weer vallen de jaren als bladeren op asfalt

Ik was niet voorbestemd om helemaal opnieuw te beginnen

In het wild zijn we broers... Leuk... Maar hier sta je er alleen voor!

Het leven ging voorbij als een traan op de wang

Beloof me geen genade, of het hemelse kruis!

Wie regeert hier?

Ik ben geïnteresseerd.

Is het niet demon?

Als de hoop het laatst sterft

Vertel me, waarom is er een hopeloos leven?

Maar er is geen hoop zonder leven?!

Niet!

Je bent niet bij me in deze vreselijke tijd

En met mijn bloed aan de muur zal ik je naam schrijven

Wacht niet op me!

Wegen uit elkaar en paden

In het belang van wat er met Kozz's Bones is gebeurd, het spijt me

Stalen staven rondom, melancholie drukt op het hoofd

En het lijkt jong te zijn, maar als er maar geen grijs haar bij de slapen was ...

En opnieuw - gewatteerde benen en donker worden in de ogen

Vier jaar en dan stilte...

Scheur mijn vlees!

Kijk in mijn ziel!

Omwikkel me met prikkeldraad!

Prikkeldraad!

Draad!

Ik ga nergens heen en niemand heeft me nodig

Ik gaf het toe, wat heb ik het koud!

God, wat koud!

Koud!

Scheur mijn vlees!

Kijk in mijn ziel!

Omwikkel me met prikkeldraad!

Prikkeldraad!

Draad!

Ik ga nergens heen en niemand heeft me nodig

Ik gaf het toe, wat heb ik het koud!

God, wat koud!

Koud!