With Honours - Junior Battles

In the choir we can forget

Forgive ourselves and maybe get some sleep

Every morning we make choices

To kill ourselves for someone else’s dream

We try to make our own inventions

But we stop trying when these hills look too steep

Every morning we make choices

To kill ourselves 'cause we can’t even dream, anymore

The clock says it’s two a.m.

We wake up at four

In the choir we can forget

Turn out the lights and think of how we sleep

If we just get off all these fixtures

Furniture, powered in the streets

Stop paying rent, don’t go to work,

Move to a new town and change your name

Buy a new car, watch different films,

Read different books, but you laugh the same

The towns we lived in

A distant memory

Burned your own house down

When you were seventeen

The towns we lived in

A distant memory

Burned your own house down

When you were seventeen

Aspirations in the rubble of the front door

Swinging like a wrecking ball

Travel right on through the floor

Tied up in a basement, next to classes to forget

All those stupid dreams that fall behind

The college degrees that you buy, anymore

The clock says it’s two a.m.

We wake up at four

We just can’t dream anymore

In het koor kunnen we vergeten

Vergeef ons en ga misschien slapen

Elke ochtend maken we keuzes

Om zelfmoord te plegen voor de droom van iemand anders

We proberen onze eigen uitvindingen te doen

Maar we stoppen met proberen als deze heuvels te steil lijken

Elke ochtend maken we keuzes

Om zelfmoord te plegen omdat we niet eens meer kunnen dromen

De klok zegt dat het twee uur 's nachts is.

We worden om vier uur wakker

In het koor kunnen we vergeten

Doe het licht uit en bedenk hoe we slapen

Als we gewoon van al deze armaturen afkomen

Meubilair, aangedreven in de straat

Stop met het betalen van huur, ga niet aan het werk,

Verhuis naar een nieuwe stad en verander je naam

Koop een nieuwe auto, bekijk verschillende films,

Lees verschillende boeken, maar je lacht hetzelfde

De steden waarin we woonden

Een verre herinnering

Je eigen huis platgebrand

Toen je zeventien was

De steden waarin we woonden

Een verre herinnering

Je eigen huis platgebrand

Toen je zeventien was

Aspiraties in het puin van de voordeur

Zwaaien als een sloopkogel

Reis rechtdoor door de vloer

Vastgebonden in een kelder, naast lessen om te vergeten

Al die stomme dromen die achterblijven

De universiteitsdiploma's die je koopt, niet meer

De klok zegt dat het twee uur 's nachts is.

We worden om vier uur wakker

We kunnen gewoon niet meer dromen