Anthem (from "Chess") - Josh Groban

No man, no madness

Though their sad power may prevail

Can possess, conquer, my country’s heart

They rise to fail

She is eternal

Long before nations' lines were drawn

When no flags flew, when no armies stood

My land was born

And you ask me why I love her

Through wars, death and despair

She is the constant, we who don’t care

And you wonder will I leave her — but how?

I cross over borders but I’m still there now

How can I leave her?

Where would I start?

Let man’s petty nations tear themselves apart

My land’s only borders lie around my heart

Geen man, geen waanzin

Hoewel hun droevige macht kan zegevieren

Kan het hart van mijn land bezitten, veroveren

Ze staan ​​op om te falen

Ze is eeuwig

Lang voordat de lijnen van de naties werden getrokken

Toen er geen vlaggen vlogen, toen er geen legers stonden

Mijn land is geboren

En je vraagt ​​me waarom ik van haar hou

Door oorlogen, dood en wanhoop

Zij is de constante, wij die het niet kan schelen

En je vraagt ​​je af of ik haar zal verlaten, maar hoe?

Ik ga de grens over, maar ik ben er nu nog

Hoe kan ik haar achterlaten?

Waar zou ik beginnen?

Laat de kleine naties van de mens zichzelf verscheuren

De enige grenzen van mijn land liggen om mijn hart