Friends - Jon Allen

Don’t make me come to you now

Just like I’ve done before

Don’t drag me over old ground

And call me to your door

Cause though it’s hard to say it

It won’t be hard to see

That friends we never were babe

And friends we never will be

Why can’t we keep the memory

That once we two were dear

That once the chimes of our love

Were ringing true and clear

Cause I don’t want them sounding

So dead and out of key

When friends we never were babe

And friends we never will be

We could talk about the weather

Or the promises we made

Of all we thought was sacred

That we were gonna save

And maybe there’d be some things

On which we could agree

But friends we never were babe

And friends we never will be

But darling don’t be thinking

Our love was all a waste

If I don’t come a calling

If you don’t see my face

Cause I gave you all of my heart

And you the same to me

But friends we never were babe

And friends we never will be

Laat me nu niet naar je toe komen

Net zoals ik eerder heb gedaan

Sleep me niet over oude grond

En bel me naar je deur

Want hoewel het moeilijk is om het te zeggen

Het zal niet moeilijk zijn om te zien

Die vrienden die we nooit waren, schat

En vrienden die we nooit zullen zijn

Waarom kunnen we de herinnering niet bewaren?

Dat we ooit twee dierbaar waren

Dat eens de klokken van onze liefde

Waren rinkelend waar en duidelijk

Omdat ik niet wil dat ze klinken

Dus dood en niet meer nodig

Als vrienden waren we nooit schat

En vrienden die we nooit zullen zijn

We kunnen over het weer praten

Of de beloften die we hebben gedaan

Van alles waarvan we dachten dat het heilig was

Dat we zouden redden

En misschien zijn er wat dingen

Waarover we het eens konden worden

Maar vrienden, we waren nooit schat

En vrienden die we nooit zullen zijn

Maar schat, denk niet na

Onze liefde was allemaal een verspilling

Als ik niet kom bellen

Als je mijn gezicht niet ziet

Omdat ik je heel mijn hart heb gegeven

En jij hetzelfde voor mij

Maar vrienden, we waren nooit schat

En vrienden die we nooit zullen zijn