Spencer The Rover - John Martyn

This tune was composed by Spencer the Rover

As valiant a man as ever left home

And he had been much reduced

Which caused great confusion

And that was the reason he started to roam

In Yorkshire near Rotherham, he had been on the ramble

Weary of traveling, he sat down to rest

By the foot of yon' mountain

Lays a clear flowing fountain

With bread and cold water he himself did refresh

With the night fast approaching, to the woods he resorted

With woodbine and ivy his bed for to make

But he dreamt about sighing

Lamenting and crying

Go home to your family and rambling forsake

'Twas the fifth day of November, I’ve reason to remember

When first he arrived home to his family and friends

And they did stand so astounded

Surprised and dumbfounded

To see such a stranger once more in their sight

And his children come around him with their prittle prattling stories

With their prittle prattling stories to drive care away

And he’s as happy as those

As have thousands of riches

Contented he’ll remain and not ramble away

This tune was composed by Spencer the Rover

As valiant a man as ever left home

And he had been much reduced

And caused great confusion

And that was the reason he started to roam

Dit deuntje is gecomponeerd door Spencer the Rover

Een moedige man die ooit het huis verliet

En hij was veel kleiner geworden

Wat voor grote verwarring zorgde

En dat was de reden dat hij begon te zwerven

In Yorkshire bij Rotherham was hij op zwerftocht geweest

Moe van het reizen, ging hij zitten om te rusten

Aan de voet van de berg

Legt een helder stromende fontein

Met brood en koud water heeft hij zichzelf wel ververst

Nu de nacht snel nadert, zocht hij zijn toevlucht tot het bos

Met woodbine en klimop zijn bed om op te maken

Maar hij droomde over zuchten

Klagen en huilen

Ga naar huis, naar je familie en vergeef je

'Het was de vijfde dag van november, ik heb reden om te onthouden

Toen hij voor het eerst thuiskwam bij zijn familie en vrienden

En ze stonden zo verbaasd

Verbaasd en met stomheid geslagen

Om zo'n vreemdeling nog een keer in hun ogen te zien

En zijn kinderen komen om hem heen met hun kletspraatjes

Met hun kletsnatte verhalen om de zorg weg te jagen

En hij is net zo blij als die

Net als duizenden rijkdommen

Tevreden zal hij blijven en niet weglopen

Dit deuntje is gecomponeerd door Spencer the Rover

Een moedige man die ooit het huis verliet

En hij was veel kleiner geworden

En veroorzaakte grote verwarring

En dat was de reden dat hij begon te zwerven