Presage of Emptiness - John Frum

I am the one whose prism refracts nothingness

The colorless backdrop upon which all myths are painted

Maps to enlightenment drawn upon this hide

Observed but unrecognized with calumnious genuflection

Growing fat on the vanity of rested laurels

Being named in the earliest days

I am no Creator, undesiring of paltry praise

Though no creed descends from this cosmic maw

All shall find truth in eradicating negation

I am the incessant hunger

The concept upon which all famine is based

The suzerain sire of starvation

Ineffable collapser;

engine of nihility

Swallowing each generation’s beacon of hope

I have brought cause and borne witness to the siege of countless eternities

I am the one whose form is unfathomable

The sprawling sidereal splendor

A monochromatic aberration

A tenebrific enormity

Drowning the heavens in a shimmering void

I am the one whose progeny is desolation

The annihilating lineage’s physical manifest

Those swathed in eyes staring through onyx lids

Scarring the land with a flagellating gait

Those whose limbs dam the fetid waters

Curdling creation’s stifled lifestream

Those dreadful enough to choke the wind from the sky

Commanding gravity, upheaving all bound by nature

And now you have heard mine herald’s cry

And now we are met

Ik ben degene wiens prisma het niets breekt

De kleurloze achtergrond waarop alle mythen zijn geschilderd

Kaarten naar verlichting getekend op deze schuilplaats

Geobserveerd maar niet herkend met lasterlijke kniebuiging

Vet worden op de ijdelheid van gerustgestelde lauweren

Genoemd worden in de vroegste dagen

Ik ben geen Schepper en wens geen schamele lof

Hoewel er geen geloofsbelijdenis voortkomt uit deze kosmische maw

Iedereen zal de waarheid vinden in het uitroeien van ontkenning

Ik ben de onophoudelijke honger

Het concept waarop alle hongersnood is gebaseerd

De suzerein vader van de honger

Onuitsprekelijke ineenstorting;

motor van nihility

Het baken van hoop van elke generatie inslikken

Ik heb oorzaak gebracht en getuigd van het beleg van ontelbare eeuwigheden

Ik ben degene wiens vorm ondoorgrondelijk is

De uitgestrekte sterrenpracht

Een monochromatische aberratie

Een grote omvang

De hemel verdrinken in een glinsterende leegte

Ik ben degene wiens nageslacht verwoesting is

Het fysieke manifest van de vernietigende afstamming

Die gehuld in ogen die door onyx oogleden staren

Het land littekens gevend met een geselende gang

Degenen wiens ledematen de stinkende wateren indammen

De verstikte levensstroom van de schepping

Die vreselijk genoeg om de wind uit de lucht te verstikken

De zwaartekracht beheersen, alles in beweging brengen dat gebonden is aan de natuur

En nu heb je de kreet van mijn heraut gehoord

En nu zijn we ontmoet