Love at First Light - Joe Jackson

It’s the crack of noon

And I sit here watching you sleeping

I only wish that I could remember your name

But I know it’s written on a matchbook somewhere

And maybe I’ll find it, and maybe I’ll care

Or maybe your’ll fix me with one of those stares

And put up a fight

So when you awake I admit I’m relieved

When you flash me a smile like a diamond

And just for a moment I almost believe

In love at first light

I propose a breakfast of coffee and aspirin

You laugh, suggesting a raw egg or two

But oh was it ever so good being bad?

Like a couple of vampires, deliciously mad

Saying this is the best blood that we’ve ever had

So we drank it all night

And it we untangle the webs that we weave

Then maybe there’s room for more laughter

Cause just for a moment I almost believe

In love at first light

Feeling cold

You put a robe 'round my shoulders

Smile and pull one of your favorite books form my shelf

Let’s opens the curtains and let out the dark

And if the sun doesn’t melt us and there’s still a spark

And we do something human like walk in the park

The spark could ignite

So maybe I’m moonstruck, or maybe naive

But I know there’s a God and a Devil

So maybe I’m crazy enough to believe

In love at first light

Het is midden in de nacht

En ik zit hier naar je te kijken terwijl je slaapt

Ik wou alleen dat ik je naam kon onthouden

Maar ik weet dat het ergens op een luciferboekje staat

En misschien vind ik het, en misschien kan het me iets schelen

Of misschien repareer je me met een van die blikken

En een gevecht aangaan

Dus als je wakker wordt, geef ik toe dat ik opgelucht ben

Wanneer je me een glimlach flitst als een diamant

En heel even geloof ik bijna

Verliefd bij het eerste licht

Ik stel een ontbijt voor met koffie en aspirine

Je lacht en suggereert een rauw ei of twee

Maar oh was het ooit zo goed om slecht te zijn?

Als een paar vampiers, heerlijk gek

Zeggen dat dit het beste bloed is dat we ooit hebben gehad

Dus we dronken het de hele nacht door

En we ontwarren de webben die we weven

Dan is er misschien ruimte voor meer gelach

Want heel even geloof ik bijna

Verliefd bij het eerste licht

Koud hebben

Je legt een gewaad 'om mijn schouders'

Glimlach en trek een van je favoriete boeken van mijn plank

Laten we de gordijnen openen en het donker naar buiten laten

En als de zon ons niet doet smelten en er nog steeds een vonk is

En we doen iets menselijks, zoals wandelen in het park

De vonk kan ontbranden

Dus misschien ben ik door de maan getroffen, of misschien naïef

Maar ik weet dat er een God en een Duivel is

Dus misschien ben ik gek genoeg om te geloven

Verliefd bij het eerste licht