Forty Years - Joe Jackson

Here in Berlin — people line up to get in

To wait for the end — living in glorious sin

They’ve looked around — and now there is no looking back

To when rivers ran red — now it’s the sky that grows black

Shadows are cast as two giants roam over the earth

We light a match — but what is that little flame worth

Once allies danced and sang

But it was forty years ago

Here in D.C. — they talk about 'Euro-disease'

And how the French are always so damn hard to please

Otions are passed in Brussels but no one agrees

And no one walks tall — but no-one gets down on their knees

Once allies laughed and drank

But it was forty years ago

Where I come from

They don’t like Americans much

They think they’re so loud, so tasteless, and so out of touch

Stiff upper lips are curled into permanent sneers

Self-satisfied

Awaiting the next forty years

Once allies cried and cheered

But it was forty years ago

Hier in Berlijn — mensen staan ​​in de rij om binnen te komen

Om te wachten op het einde - levend in glorieuze zonde

Ze hebben om zich heen gekeken — en nu is er geen terugkijken meer

Naar wanneer rivieren rood werden - nu is het de lucht die zwart wordt

Er worden schaduwen geworpen terwijl twee reuzen over de aarde zwerven

We steken een lucifer aan, maar wat is dat vlammetje waard?

Ooit dansten en zongen bondgenoten

Maar het was veertig jaar geleden

Hier in D.C. - ze praten over 'euro-ziekte'

En hoe de Fransen altijd zo moeilijk te plezieren zijn

Er worden voorstellen gedaan in Brussel, maar niemand is het ermee eens

En niemand loopt lang, maar niemand gaat op zijn knieën

Ooit lachten en dronken bondgenoten

Maar het was veertig jaar geleden

Waar ik vandaan kom

Ze houden niet zo van Amerikanen

Ze denken dat ze zo luid, zo smakeloos en zo onbereikbaar zijn

Stijve bovenlippen zijn gekruld in permanente sneer

Zelfvoldaan

In afwachting van de komende veertig jaar

Ooit huilden en juichten bondgenoten

Maar het was veertig jaar geleden