O Sapo - João Gilberto

É pau, é pedra, é o fim do caminho

É um resto de toco, é um pouco sozinho

É um caco de vidro, é a vida, é o sol

É a noite, é a morte, é um laço, é o anzol

É peroba do campo, é o nó da madeira

Caingá, candeia, é o Matita Pereira

É madeira de vento, tombo da ribanceira

É o mistério profundo, é o queira ou não queira

É o vento ventando, é o fim da ladeira

É a viga, é o vão, festa da cumeeira

É a chuva chovendo, é conversa ribeira

Das águas de março, é o fim da canseira

É o pé, é o chão, é a marcha estradeira

Passarinho na mão, pedra de atiradeira

É uma ave no céu, é uma ave no chão

É um regato, é uma fonte, é um pedaço de pão

É o fundo do poço, é o fim do caminho

No rosto o desgosto, é um pouco sozinho

É um estrepe, é um prego, é uma ponta, é um ponto

Um pingo pingando, uma conta um conto

Um peixe, é um gesto, é uma prata brilhando

É a luz da manhã, é o tijolo chegando

É a lenha, é o dia, é o fim da picada

É a garrafa de cana, o estilhaço na estrada

O projeto da casa, é o corpo na cama

É o carro enguiçado, é a lama, é a lama

É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã

É um resto de mato, na luz da manhã

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É uma cobra, é um pau, é João, é José

É um espinho na mão, é um corte no pé

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É pau, é pedra, é o fim do caminho

É um resto de toco, é um pouco sozinho

É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã

É um belo horizonte, é uma febre terçã

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É pau, é pedra, é o fim do caminho

Um resto de toco, é um pouco sozinho

É um caco de vidro, é a vida, é o sol

É a noite, é a morte, é um laço, é o anzol

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É pau, é pedra, é o fim do caminho

É um resto de toco, é um pouco sozinho

É um caco de vidro, é a vida, é o sol

É a noite, é a morte, é um laço, é o anzol

É peroba do campo, é o nó da madeira

Caingá, candeia, é o Matita Pereira

É madeira de vento, tombo da ribanceira

É o mistério profundo, o queira ou não queira

É o vento ventando, é o fim da ladeira

É a viga, é o vão, festa da cumeeira

É a chuva chovendo, é conversa ribeira

Das águas de março, é o fim da canseira

É o pé, é o chão, é a marcha estradeira

Passarinho na mão, pedra de atiradeira

É uma ave no céu, é uma ave no chão

É um regato, é uma fonte, é um pedaço de pão

É o fundo do poço, é o fim do caminho

No rosto o desgosto, é um pouco sozinho

É um estrepe, é um prego, é uma ponta, é um ponto

Um pingo pingando, uma conta um conto

Um peixe, é um gesto, é uma prata brilhando

É a luz da manhã, é o tijolo chegando

É a lenha, é o dia, é o fim da picada

É a garrafa de cana, o estilhaço na estrada

O projeto da casa, é o corpo na cama

É o carro enguiçado, é a lama, é a lama

É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã

É um resto de mato, na luz da manhã

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É uma cobra, é um pau, é João, é José

É um espinho na mão, é um corte no pé

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É pau, é pedra, é o fim do caminho

É um resto de toco, é um pouco sozinho

É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã

É um belo horizonte, é uma febre terçã

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É pau, é pedra, é o fim do caminho

Um resto de toco, é um pouco sozinho

É um caco de vidro, é a vida, é o sol

É a noite, é a morte, é um laço, é o anzol

São as águas de março fechando o verão

É a promessa de vida no teu coração

É pau é pedra

Het is stok, het is steen, het is het einde van het pad

Het is een overblijfsel van een stronk, het is een beetje eenzaam

Het is een glasscherf, het is leven, het is de zon

Het is de nacht, het is de dood, het is een boog, het is de haak

Het is peroba do campo, het is de houten knoop

Caingá, candeia, is Matita Pereira

Het is windhout dat van de oever valt

Het is het diepe mysterie, of je het nu leuk vindt of niet

Het is de wind die waait, het is het einde van de heuvel

Het is de balk, het is de overspanning, ridge party

Het regent regen, het is een gesprek aan de rivier

Vanaf de wateren van maart is het einde van de vermoeidheid

Het is de voet, het is de grond, het is de rijbaan

Vogel in de hand, slingersteen

Het is een vogel in de lucht, het is een vogel op de grond

Het is een stroom, het is een fontein, het is een stuk brood

Het is de bodem, het is het einde van de weg

Op het eerste gezicht de walging, het is een beetje eenzaam

Het is een caltrop, het is een spijker, het is een punt, het is een steek

Een druipend infuus, een account, een verhaal

Een vis, het is een gebaar, het is glanzend zilver

Het is het ochtendlicht, de steen komt eraan

Het is het hout, het is de dag, het is het einde van de angel

Het is de rieten fles, de granaatscherven op de weg

Het project van het huis is het lichaam in het bed

Het is de kapotte auto, het is de modder, het is de modder

Het is een stap, het is een brug, het is een pad, het is een kikker

Het is een overblijfsel van wiet, in het ochtendlicht

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is een slang, het is een stok, het is João, het is José

Het is een doorn in de hand, het is een snee in de voet

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is stok, het is steen, het is het einde van het pad

Het is een overblijfsel van een stronk, het is een beetje eenzaam

Het is een stap, het is een brug, het is een pad, het is een kikker

Het is een prachtige horizon, het is een tertiaanse koorts

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is stok, het is steen, het is het einde van het pad

Een resterende stronk, is een beetje eenzaam

Het is een glasscherf, het is leven, het is de zon

Het is de nacht, het is de dood, het is een boog, het is de haak

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is stok, het is steen, het is het einde van het pad

Het is een overblijfsel van een stronk, het is een beetje eenzaam

Het is een glasscherf, het is leven, het is de zon

Het is de nacht, het is de dood, het is een boog, het is de haak

Het is peroba do campo, het is de houten knoop

Caingá, candeia, is Matita Pereira

Het is windhout dat van de oever valt

Het is het diepe mysterie, of je het nu leuk vindt of niet

Het is de wind die waait, het is het einde van de heuvel

Het is de balk, het is de overspanning, ridge party

Het regent regen, het is een gesprek aan de rivier

Vanaf de wateren van maart is het einde van de vermoeidheid

Het is de voet, het is de grond, het is de rijbaan

Vogel in de hand, slingersteen

Het is een vogel in de lucht, het is een vogel op de grond

Het is een stroom, het is een fontein, het is een stuk brood

Het is de bodem, het is het einde van de weg

Op het eerste gezicht de walging, het is een beetje eenzaam

Het is een caltrop, het is een spijker, het is een punt, het is een steek

Een druipend infuus, een account, een verhaal

Een vis, het is een gebaar, het is glanzend zilver

Het is het ochtendlicht, de steen komt eraan

Het is het hout, het is de dag, het is het einde van de angel

Het is de rieten fles, de granaatscherven op de weg

Het project van het huis is het lichaam in het bed

Het is de kapotte auto, het is de modder, het is de modder

Het is een stap, het is een brug, het is een pad, het is een kikker

Het is een overblijfsel van wiet, in het ochtendlicht

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is een slang, het is een stok, het is João, het is José

Het is een doorn in de hand, het is een snee in de voet

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is stok, het is steen, het is het einde van het pad

Het is een overblijfsel van een stronk, het is een beetje eenzaam

Het is een stap, het is een brug, het is een pad, het is een kikker

Het is een prachtige horizon, het is een tertiaanse koorts

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is stok, het is steen, het is het einde van het pad

Een resterende stronk, is een beetje eenzaam

Het is een glasscherf, het is leven, het is de zon

Het is de nacht, het is de dood, het is een boog, het is de haak

Het zijn de wateren van maart die de zomer sluiten

Het is de belofte van leven in je hart

Het is stok is steen