Zingaro - João Gilberto

Já conheço os passos dessa estrada

Sei que não vai dar em nada

Seus segredos sei de cor

Já conheço as pedras do caminho

E sei também que ali sozinho

Eu vou ficar tanto pior

O que é que eu posso

Contra o encanto desse amor

Que eu nego tanto, evito tanto

E que no entanto volta sempre a enfeitiçar

Com seus mesmos tristes velhos fatos

Que num álbum de retratos

Eu teimo em colecionar

Lá vou eu de novo como um tolo

Procurar o desconsolo

Que cansei de conhecer

Novos dias tristes

Noites claras

Versos, cartas

Minha cara’inda volto a lhe escrever

Pra lhe dizer que isso é pecado

Eu trago o peito tão marcado

De lembranças do passado

E você sabe a razão

Vou colecionar mais um soneto

Outro retrato em branco e preto

A maltratar meu coração

Ik ken de stappen van deze weg al

Ik weet dat het op niets uitloopt

Jouw geheimen ken ik uit mijn hoofd

Ik ken de stenen van de weg al

En ik weet ook dat er alleen is

Ik zal zo veel erger worden

Wat kan ik?

Tegen de charme van deze liefde in

Dat ik zoveel ontken, zoveel vermijd

En het keert echter altijd terug om te betoveren

Met dezelfde trieste oude feiten

Dat in een album met portretten

Ik sta erop om te verzamelen

Daar ga ik weer als een dwaas

Zoek naar de teleurstelling

Dat ik moe werd van het weten

nieuwe droevige dagen

heldere nachten

verzen, brieven

Mijn gezicht'Ik schrijf je nog steeds weer

Om je te vertellen dat dit een zonde is

Ik breng mijn borst zo gemarkeerd

Uit herinneringen uit het verleden

En je weet de reden

Ik ga nog een sonnet verzamelen

Nog een zwart-wit portret

Mijn hart mishandelen