Rain from the Past - Joachim Witt

Ich singe dir noch ein Wiegenlied

Wehmut liegt dunkel über dem Land

Ich fühl es in diesem Augenblick

tonnenschwer drückt es die Welt an die Wand

Die Sonne sendet ihr Lichtsignal

ganz egal;

keiner sieht ihr mehr zu

Die Menschheit probt ihren Todesfall

schmerzverzerrt ringt sie um den Verstand

Wer will das noch sehn

wer will das verstehn

wer hat noch den Mut, es zu dreh’n?

Rain from the past

Rain from the past

Die Nacht verwandelt den Tag zurück

ungebremst stürzen wir so in das Tal

Die Haut wird grau und verändert sich

endgültig wird das Leben zur Qual

Will ich das noch sehn

will ich das verstehn

wer hat noch den Mut, es zu dreh’n

Rain from the past

Rain from the past

Die Wunde blutet im Abendwind

jeder weiß, Hilfe ist nicht mehr da

Aus Worten spricht schon der Pulverdampf

schwerverletzt holt mich der ewige Schlaf

Rain from the past

Rain from the past

…und immer wieder kehrt er zurück

lehnt sich auf uns und tötet das Glück…

…und immer wieder kehrt er zurück

lehnt sich auf uns und tötet das Glück…

Ik zing nog een slaapliedje voor je

Weemoed ligt donker over het land

Ik voel het op dit moment

met een gewicht van tonnen drukt het de wereld tegen de muur

De zon zendt zijn lichtsignaal

ongeacht;

niemand kijkt meer naar haar

De mensheid repeteert haar dood

ze worstelt met haar geest in pijn

Wie wil dat nog meer zien?

wie wil dat begrijpen

wie durft het nog om te draaien?

Regen uit het verleden

Regen uit het verleden

De nacht keert terug naar de dag

ongecontroleerd vallen we in de vallei

De huid wordt grijs en verandert

het leven wordt een marteling

Wil ik dat nog zien?

Ik wil dat begrijpen

wie durft het nog om te draaien

Regen uit het verleden

Regen uit het verleden

De wond bloedt in de avondwind

iedereen weet dat er geen hulp meer is

De poederrook spreekt uit woorden

ernstig gewond, eeuwige slaap grijpt me aan

Regen uit het verleden

Regen uit het verleden

...en hij blijft terugkomen

leunt op ons en doodt het geluk...

...en hij blijft terugkomen

leunt op ons en doodt het geluk...