Denn ich bin so einsam - Joachim Witt

Ich grab' meinen Kopf in die Erde ein

Und laß meinen Geist in den Sternen sein

Ich heb' mein Gesicht aus dem Mutterdreck

Und blas mit dem Wind meinen Körper weg

Und ich fühl' mich so

Wie ein Mops im Böhmerwald

Wie ein Floß im Wasserfall

Wie ein Zwerg im Niemandsland

Denn ich bin so einsam

Es treibt mich durch eine Felsenschlucht

Vorbei an manch einer Förstergruft

Die Gedanken sind schwarz wie die Rabennacht

Manchmal denk' ich dabei an die Hochzeitsnacht

Und ich fühl' mich so

Wie ein Mops im Böhmerwald

Wie ein Floß im Wasserfall

Wie ein Zwerg im Niemandsland

Denn ich bin so einsam

Wer schaufelt die Erde mit Asche zu

Wer nimmt mir am Tag meine letzte Ruh'

Wer drück jeden Mist in die Hirne rein

Wer muß über alle König sein

Wer stapelt den Dreck im Hinterhof

Wer sagt über alle, ja, die sind doof

Wer kocht sehr addrett einen herben Brei

Wer hat überall seine Sklaven dabei?

Ik steek mijn hoofd in de grond

En laat mijn geest in de sterren zijn

Ik til mijn gezicht op van het moedervuil

En blaas mijn lichaam weg met de wind

En ik voel me zo

Als een mopshond in het Boheemse Woud

Als een vlot in een waterval

Als een dwerg in niemandsland

Omdat ik zo eenzaam ben

Het drijft me door een rotsachtige kloof

Langs menige crypte van een boswachter

Gedachten zijn zwart als de nacht van de raaf

Soms denk ik aan de huwelijksnacht

En ik voel me zo

Als een mopshond in het Boheemse Woud

Als een vlot in een waterval

Als een dwerg in niemandsland

Omdat ik zo eenzaam ben

Wie schept de aarde met as?

Wie neemt mijn laatste rust op de dag

Wie duwt elke onzin in de hersenen?

Wie moet er koning over alles zijn?

Wie stapelt het vuil in de achtertuin?

Wie zegt over iedereen, ja, ze zijn dom

Wie kookt een zure pap heel netjes

Wie heeft zijn slaven overal bij zich?