One White Duck - Jethro Tull

A one, two, three.

There’s a haze on the skyline, to wish me on my way —

And there’s a note on the telephone — some roses on a tray.

And the motorway’s stretching right out to us all, as I pull on my old

Wings — One White Duck on your wall.

Isn’t it just too damn real?

One White Duck on your wall.

One Duck on your wall.

I’ll catch a ride on your violin — strung upon your bow.

And I’ll float on your melody — sing your chorus soft and low.

There’s a picture-view postcard to say that I called.

You can see from the fireplace, One White Duck on your wall.

Isn’t it just too damn real?

One White Duck on your wall.

One Duck on your wall.

So fly away Peter and fly away Paul — from the finger-tip ledge of

Contentment.

The long restless rustle of high heel boots calls.

And I’m probably bound to deceive you after all.

Een één, twee, drie.

Er hangt een waas aan de skyline, om me onderweg te wensen -

En er is een briefje op de telefoon - wat rozen op een dienblad.

En de snelweg strekt zich uit tot ons allemaal, terwijl ik aan mijn oude

Wings — Een witte eend aan je muur.

Is het niet gewoon te verdomd echt?

Een Witte Eend aan je muur.

Een eend aan je muur.

Ik zal een ritje maken op je viool - aan je strijkstok gespannen.

En ik zal drijven op je melodie - zing je refrein zacht en laag.

Er is een ansichtkaart met foto waarop staat dat ik heb gebeld.

Je kunt vanaf de open haard One White Duck aan je muur zien.

Is het niet gewoon te verdomd echt?

Een Witte Eend aan je muur.

Een eend aan je muur.

Dus vlieg weg Peter en vlieg weg Paul - van de vingertop richel van

Tevredenheid.

Het lange rusteloze geritsel van laarzen met hoge hakken roept.

En ik zal je waarschijnlijk toch bedriegen.