Ears Of Tin - Jethro Tull

In the late hours of a sunset rendezvous ---

chill breeze against tide, that carries me from you.

Got a job in a southern city --- got some lead-free in my tank.

Now I must whisper goodbye --- I’m bound for the mainland.

Island in the city, Cut by a cold sea.

People moving on an ocean.

Groundswell of humanity.

Now the sum breaks through rain as I climb Glen Shiel

on the trail of those old cattlemen who drove their bargain south again.

And in the eyes of those five sisters of Kintail

there’s a wink of seduction from the mainland.

Island in the city.

Cut by a cold sea.

People moving on an ocean.

Groundswell of humanity.

Storm-lashed on the high-rise --- their words are spray to the wind.

Blown like silent laughter.

Falling on ears of tin.

Take my heart and take my brawn.

Take by stealth or take by storm ---

set my brain to cruise.

I can see the glow of the suburb lights.

I’m fresh from the out-world ---

singing the mainland blues.

There was a girl where I came from.

Seems a long time, long time gone by.

Wears the west wind in her hair.

She calls from the hill --- yeah, she calls

in my mainland blues.

There’s a coast road that winds to heaven’s door

where a fat ferry floats on muted diesel roar.

And there’s a light on the hillside --- and there’s a flame in her

eyes, but how cold the lights burn on the mainland.

Island in the city.

Cut by a cold sea.

People moving on an ocean.

Groundswell of humanity.

Storm-lashed on the high-rise --- their words are spray to the wind.

Blown like silent laughter.

Falling on ears of tin

in my mainland blues.

In de late uren van een zonsondergang rendez-vous ---

kille bries tegen de vloed in, die me van je wegvoert.

Ik heb een baan in een zuidelijke stad --- heb wat loodvrij in mijn tank.

Nu moet ik afscheid nemen --- Ik ben op weg naar het vasteland.

Eiland in de stad, Gesneden door een koude zee.

Mensen die zich op een oceaan voortbewegen.

Grondgolf van de mensheid.

Nu breekt de som door de regen terwijl ik Glen Shiel beklim

op het spoor van die oude veehouders die hun koopje weer naar het zuiden dreven.

En in de ogen van die vijf zussen van Kintail

er is een knipoog van verleiding van het vasteland.

Eiland in de stad.

Gesneden door een koude zee.

Mensen die zich op een oceaan voortbewegen.

Grondgolf van de mensheid.

Door de storm gegeseld op de hoogbouw --- hun woorden zijn nevel in de wind.

Uitgeblazen als een stille lach.

Vallen op oren van tin.

Neem mijn hart en neem mijn spierkracht.

Neem door stealth of neem door storm ---

zet mijn hersenen op cruise.

Ik zie de gloed van de stadslichten.

Ik ben vers van de buitenwereld ---

het zingen van de blues van het vasteland.

Er was een meisje waar ik vandaan kwam.

Het lijkt lang, lang geleden.

Draagt ​​de westenwind in haar haren.

Ze belt vanaf de heuvel --- ja, ze belt

in mijn vastelandblues.

Er is een kustweg die slingert naar de deur van de hemel

waar een dikke veerboot drijft op gedempt dieselgebrul.

En er is een licht op de heuvel --- en er is een vlam in haar

ogen, maar hoe koud branden de lichten op het vasteland.

Eiland in de stad.

Gesneden door een koude zee.

Mensen die zich op een oceaan voortbewegen.

Grondgolf van de mensheid.

Door de storm gegeseld op de hoogbouw --- hun woorden zijn nevel in de wind.

Uitgeblazen als een stille lach.

Valt op oren van tin

in mijn vastelandblues.