A Passion Play (Part 2) - Jethro Tull

The Story Of The Hare Who Lost His Spectacles

This is the story of the hare who lost his spectacles

Owl loved to rest quietly whilst no one was watching

Sitting on a fence one day, he was surprised when suddenly a kangaroo ran close

by

Now this may not seem strange, but when Owl overheard Kangaroo whisper to no

one in particular

«The hare has lost his spectacles,» well, he began to wonder

Presently, the moon appeared from behind a cloud and there, lying on the grass

was hare

In the stream that flowed by the grass a newt

And sitting astride a twig of a bush a bee

Ostensibly motionless, the hare was trembling with excitement

For without his spectacles he appeared completely helpless

Where were his spectacles?

Could someone have stolen them?

Had he mislaid them?

What was he to do?

Bee wanted to help, and thinking he had the answer began:

«You probably ate them thinking they were a carrot.»

«No!»

interrupted Owl, who was wise

«I have good eye-sight, insight, and foresight

How could an intelligent hare make such a silly mistake?»

But all this time, Owl had been sitting on the fence, scowling!

A Kangaroo were hopping mad at this sort of talk

She thought herself far superior in intelligence to the others

She was their leader, their guru.

She had the answer:

«Hare, you must go in search of the optician.»

But then she realized that Hare was completely helpless without his spectacles

And so, Kangaroo loudly proclaimed, «I can’t send Hare in search of anything!»

«You can guru, you can!»

shouted Newt

«You can send him with Owl.»

But Owl had gone to sleep

Newt knew too much to be stopped by so small a problem

«You can take him in your pouch.»

But alas, Hare was much too big to fit into Kangaroo’s pouch

All this time, it had been quite plain to hare that the others knew nothing

about spectacles

As for all their tempting ideas, well Hare didn’t care

The lost spectacles were his own affair

And after all, Hare did have a spare a-pair

Forest Dance No.2

Instrumental part

The Foot Of Our Stairs

We sleep by the ever-bright hole in the door

Eat in the corner, talk to the floor

Cheating the spiders who come to say «Please», (politely)

They bend at the knees

Well, I’ll go to the foot of our stairs

Old gentlemen talk of when they were young

Of ladies lost, of erring sons

Lace-covered dandies revel (with friends)

Pure as the truth, tied at both ends

Well I’ll go to the foot of our stairs

Scented cathedral spire pointed down

We pray for souls in Kentish Town

A delicate hush

The gods, floating by

Wishing us well

Pie in the sky

God of Ages, Lord of Time

Mine is the right, right to be wrong

Well I’ll go to the foot of our stairs

Jack rabbit mister spawn a new breed of love-hungry pilgrims (no bodies to feed)

Show me a good man and I’ll show you the door

The last hymn is sung and the devil cries «More.»

Well, I’m all for leaving and that being done

I’ve put in a request to take up my turn

In that forsaken paradise that calls itself «Hell»

Where no-one has nothing and nothing is- well -meaning fool

Pick up thy bed and rise up from your gloom smiling

Give me your hate and do as the loving heathen do

Overseer Overture

Colours I’ve none dark or light, red, white or blue

Cold is my touch (freezing)

Summoned by name — I am the overseer over you

Given this command to watch o’er our miserable sphere

Fallen from grace, called on to bring sun or rain

Occasional corn from my oversight grew

Fell with mine angels from a far better place

Offering services for the saving of face

Now you’re here, you may as well admire

All whom living has retired from the benign reconciliation

Legends were born surrounding mysterious lights

Seen in the sky (flashing)

I just lit a fag then took my leave in the blink of an eye

Passionate play join round the maypole in dance

(primitive rite) (wrongly)

Summoned by name — I am the overseer over you

Flight From Lucifer

Flee the icy Lucifer

Oh he’s an awful fellow!

What a mistake!

I didn’t take a feather from his pillow

Here’s the everlasting rub: neither am I good nor bad

I’d give up my halo for a horn and the horn for the hat I once had

I’m only breathing

There’s life on my ceiling

The flies there are sleeping quietly

Twist my right arm in the dark.

I would give two or three for

One of those days that never made impressions on the old score

I would gladly be a dog barking up the wrong tree

Everyone’s saved we’re in the grave

See you there for afternoon tea

Time for awaking the tea lady’s making

A brew-up and baking new bread

Pick me up at half past none

There’s not a moment to lose

There is the train on which I came

On the platform are my old shoes

Station master rings his bell

Whistles blow and flags wave

A little of what you fancy does you good (Or so it should)

I thank everybody for making me welcome

I’d stay but my wings have just dropped off

10.08 To Paddington=

Instrumental part

Magus Perdé

Hail!

Son of kings make the ever-dying sign

Cross your fingers in the sky

For those about to BE

There am I waiting along the sand

Cast your sweet spell upon the land and sea

Magus Perdé, take your hand from off the chain

Loose a wish to still, the rain, the storm about to BE

Here am I (voyager into life)

Tough are the soles that tread the knife’s edge

Break the circle, stretch the line, call upon the devil

Bring the gods, the gods' own fire

In the conflict revel

The passengers upon the ferry crossing, waiting to be born

Renew the pledge of life’s long song rise to the reveille horn

Animals queuing at the gate that stands upon the shore

Breathe the ever-burning fire that guards the ever-door

Man — son of man — buy the flame of ever-life

(Yours to breathe and breath the pain of living): living BE!

Here am I!

Roll the stone away

From the dark into ever-day

Epilogue

There was a rush along the Fulham Road

Into the Ever-passion Play

Het verhaal van de haas die zijn bril verloor

Dit is het verhaal van de haas die zijn bril verloor

Uil hield ervan om rustig te rusten terwijl niemand toekeek

Op een dag zittend op een hek, was hij verrast toen er plotseling een kangoeroe dichtbij kwam

door

Dit lijkt misschien niet vreemd, maar toen Uil Kangoeroe hoorde fluisteren

een in het bijzonder

«De haas is zijn bril kwijt», nou, hij begon zich af te vragen

Weldra verscheen de maan van achter een wolk en daar, liggend op het gras

was haas

In de stroom die langs het gras stroomde een salamander

En zittend schrijlings op een takje van een struik een bij

Ogenschijnlijk onbeweeglijk trilde de haas van opwinding

Want zonder zijn bril leek hij volkomen hulpeloos

Waar was zijn bril?

Kan iemand ze gestolen hebben?

Had hij ze kwijtgeraakt?

Wat moest hij doen?

Bee wilde helpen en dacht dat hij het antwoord had:

"Je hebt ze waarschijnlijk opgegeten in de veronderstelling dat het een wortel was."

"Nee!"

onderbrak Uil, die wijs was

"Ik heb een goed gezichtsvermogen, inzicht en een vooruitziende blik"

Hoe kan een intelligente haas zo'n stomme fout maken?»

Maar al die tijd zat Uil fronsend op het hek!

Een kangoeroe werd gek van dit soort praatjes

Ze vond zichzelf veel beter in intelligentie dan de anderen

Zij was hun leider, hun goeroe.

Ze had het antwoord:

"Haas, je moet op zoek naar de opticien."

Maar toen realiseerde ze zich dat Hare volkomen hulpeloos was zonder zijn bril

En dus riep Kangaroo luid: «Ik kan Haas niet sturen op zoek naar iets!»

«Je kunt goeroe, je kunt!»

riep Newt

'Je kunt hem met Uil sturen.'

Maar Uil was gaan slapen

Newt wist te veel om tegengehouden te worden door zo'n klein probleem

«Je kunt hem in je buidel nemen.»

Maar helaas, Haas was veel te groot om in Kangaroo's buidel te passen

Al die tijd was het vrij duidelijk om te weten dat de anderen van niets wisten

over brillen

Wat betreft al hun verleidelijke ideeën, het kon Hare niet schelen

De verloren bril was zijn eigen zaak

En Hare had tenslotte nog een reservepaar

Bosdans No.2

Instrumentale partij

De voet van onze trap

We slapen bij het altijd heldere gat in de deur

Eet in de hoek, praat met de vloer

De spinnen bedriegen die "alsjeblieft" komen zeggen, (beleefd)

Ze buigen op de knieën

Nou, ik ga naar de voet van onze trap

Oude heren praten over toen ze jong waren

Van verloren dames, van dwalende zonen

Met kant bedekte dandy's genieten (met vrienden)

Zuiver als de waarheid, aan beide uiteinden vastgebonden

Nou, ik ga naar de voet van onze trap

Geurende kathedraal torenspits naar beneden gericht

We bidden voor zielen in Kentish Town

Een delicate stilte

De goden, voorbij drijvend

Ik wens ons het beste

Luchtfietserij

God der Eeuwen, Heer der Tijden

De mijne is het recht, het recht om ongelijk te hebben

Nou, ik ga naar de voet van onze trap

Jack Rabbit meneer spawnt een nieuw ras van liefdeshongerige pelgrims (geen lichamen om te voeden)

Laat me een goede man zien en ik wijs je de deur

De laatste hymne wordt gezongen en de duivel roept «Meer».

Nou, ik ben helemaal voor vertrekken en dat wordt gedaan

Ik heb een verzoek ingediend om mijn beurt op te nemen

In dat verlaten paradijs dat zichzelf de hel noemt

Waar niemand niets heeft en niets is - goedbedoelde dwaas

Pak je bed op en sta lachend op uit je somberheid

Geef me je haat en doe zoals de liefhebbende heidenen doen

Overseer Ouverture

Kleuren die ik niet heb donker of licht, rood, wit of blauw

Koud is mijn aanraking (bevroren)

Opgeroepen bij naam — ik ben de opzichter over jou

Gegeven dit bevel om over onze ellendige sfeer te kijken

Uit de gratie gevallen, geroepen om zon of regen te brengen

Af en toe groeide maïs van mijn toezicht

Viel met mijn engelen van een veel betere plek

Diensten aanbieden om gezichtsverlies te voorkomen

Nu je hier bent, kun je het net zo goed bewonderen

Allen die leven hebben zich teruggetrokken uit de goedaardige verzoening

Legenden werden geboren rond mysterieuze lichten

Gezien in de lucht (knipperend)

Ik stak gewoon een sigaret op en nam in een oogwenk mijn verlof op

Gepassioneerd spel doe mee rond de meiboom in dans

(primitieve ritus) (ten onrechte)

Opgeroepen bij naam — ik ben de opzichter over jou

Vlucht van Lucifer

Ontvlucht de ijzige Lucifer

Oh hij is een vreselijke kerel!

Wat een fout!

Ik heb geen veer van zijn kussen gehaald

Hier is de eeuwige wrijving: ik ben niet goed of slecht

Ik zou mijn aureool opgeven voor een hoorn en de hoorn voor de hoed die ik ooit had

Ik adem alleen

Er is leven aan mijn plafond

De vliegen daar slapen rustig

Draai mijn rechterarm in het donker.

Ik zou er twee of drie voor geven

Een van die dagen die nooit indruk maakten op de oude partituur

Ik zou graag een hond zijn die tegen de verkeerde boom blaft

Iedereen is gered, we liggen in het graf

Zie je daar voor een afternoon tea

Tijd om de theevrouw wakker te maken

Een brouwsel en nieuw brood bakken

Haal me om half twee op

Er is geen moment te verliezen

Daar is de trein waarmee ik kwam

Op het platform staan ​​mijn oude schoenen

Stationsmeester luidt zijn bel

Fluitjes waaien en vlaggen zwaaien

Een beetje van wat je leuk vindt, doet je goed (of zo zou het moeten)

Ik bedank iedereen om me welkom te heten

Ik zou blijven, maar mijn vleugels zijn net afgevallen

10.08 Naar Paddington=

Instrumentale partij

Magus Perdé

Hagel!

Zoon der koningen maakt het eeuwig stervende teken

Kruis je vingers in de lucht

Voor degenen die op het punt staan ​​te BE

Daar wacht ik langs het zand

Werp je zoete betovering op het land en de zee

Magus Perdé, haal je hand van de ketting af

Los een wens om te zwijgen, de regen, de storm die op het punt staat te ZIJN

Hier ben ik (reiziger in het leven)

Stoer zijn de zolen die de rand van het mes betreden

Breek de cirkel, strek de lijn, roep de duivel aan

Breng de goden, het eigen vuur van de goden

In het conflict revel

De passagiers op de veerboot, wachtend om geboren te worden

Vernieuw de belofte van het lange lied van het leven, klim naar de reveille-hoorn

Dieren in de rij bij de poort die aan de kust staat

Adem het altijd brandende vuur dat de altijd-deur bewaakt

Man — zoon des mensen — koop de vlam van het eeuwige leven

(Your om te ademen en adem de pijn van het leven): living BE!

Hier ben ik!

Rol de steen weg

Van het donker naar de eeuwigheid

Epiloog

Er was haast langs de Fulham Road

Into the Ever-passion Play