The Whip - Jesse Marchant

Breaking apart

From a life too late

I saw the line

Of the coward’s trace

It was time

I took to running

And I learned that quick

Packing your life

Onto a traveling stick

Ain’t a trial

I came around in the fall

In the rain

Like every child

Who is lost in their way

Standing alone in the line

Everybody likes to feel

They’re holding the whip

Here everybody likes

A goal they can drink to, a rise

Yeah everybody’s got

Their lines and their ways

And I never wanted

To be part of a chase

Or to heat a wan denial

I see droves of lion faces

Down every row I walk through

Chasing the light

Figuring out how

The world we place here

Into these black hole hearts

Were fitted you and I

Ending the race I am the last one

Even now

I felt the sun

And the warm of the rays

And in the dark

In the canyon wind, alive

There you were standing

With your back to the waves

I picked you up

And then I lost you and babe

I never got it back

You were a light

You didn’t have to change

I was the one

Always had you straying behind

Falling around

In the righteous waste

That I filled you up with

It had to have pained you blind

Is there no way

To put it right for you

Even now

Uit elkaar vallen

Uit een leven te laat

Ik zag de lijn

Van het spoor van de lafaard

Het was tijd

Ik ben gaan hardlopen

En dat leerde ik snel

Je leven inpakken

Op een reisstok

Is geen proef?

Ik kwam rond in de herfst

In de regen

Zoals elk kind

Wie is de weg kwijt?

Alleen in de rij staan

Iedereen wil graag voelen

Ze houden de zweep vast

Hier houdt iedereen van

Een doel waar ze op kunnen drinken, een stijging

Ja iedereen heeft

Hun lijnen en hun wegen

En ik heb nooit gewild

Deel uitmaken van een achtervolging

Of om een ​​bleke ontkenning te verhitten

Ik zie massa's leeuwengezichten

Elke rij waar ik doorheen loop

Op jacht naar het licht

Uitzoeken hoe

De wereld die we hier plaatsen

In deze harten van zwarte gaten

Waren voorzien van jou en ik

De race beëindigen Ik ben de laatste

Zelfs nu

Ik voelde de zon

En de warmte van de stralen

En in het donker

In de canyonwind, levend

Daar stond je

Met je rug naar de golven

Ik heb je opgehaald

En toen verloor ik jou en schat

Ik heb het nooit terug gekregen

Je was een licht

Je hoefde niet te veranderen

Ik was degene

Heb je altijd achterop laten dwalen

Omvallen

In de rechtvaardige verspilling

Waar ik je mee heb gevuld

Het moet je blind hebben gemaakt

Is er geen manier?

Om het goed voor je te maken

Zelfs nu