Elastic Last Act - Jerry Paper

She had a dream last night

It was just like real life

Only difference was

Everyone was an actor

Playing themselves

Inching towards the elastic last act

What if she’s been playing herself

For so long she’s just forgotten?

Always stretching towards the ending—

«Say is that a fact?»

Time is bending;

it’s impending—

«The impact’s too abstract!»

Always stretching towards the ending—

«I just can’t keep track!»

Time is bending;

it’s impending—

The elastic last act

Ruth on a round stage

She feels odd and uncomfortable

Someone walks in, sits down, gives a little cough

She can’t step off.

She wants to but she can’t

Always stretching towards the ending—

«Say is that a fact?»

Time is bending;

it’s impending—

«The impact’s too abstract!»

Always stretching towards the ending—

«I just can’t keep track!»

Time is bending;

it’s impending—

The elastic last act

Ze had vannacht een droom

Het was net als in het echte leven

Het enige verschil was:

Iedereen was een acteur

Zelf spelen

Inching richting de elastische laatste act

Wat als ze zelf aan het spelen is?

Zo lang is ze het gewoon vergeten?

Altijd strekkend naar het einde-

"Zeg is dat een feit?"

De tijd buigt;

het staat voor de deur—

"De impact is te abstract!"

Altijd strekkend naar het einde-

«Ik kan het gewoon niet bijhouden!»

De tijd buigt;

het staat voor de deur—

De elastische laatste handeling

Ruth op een rond podium

Ze voelt zich vreemd en ongemakkelijk

Iemand komt binnen, gaat zitten, hoest een beetje

Ze kan niet afstappen.

Ze wil wel, maar ze kan niet

Altijd strekkend naar het einde-

"Zeg is dat een feit?"

De tijd buigt;

het staat voor de deur—

"De impact is te abstract!"

Altijd strekkend naar het einde-

«Ik kan het gewoon niet bijhouden!»

De tijd buigt;

het staat voor de deur—

De elastische laatste handeling