So Long - Jenny Owen Youngs

So the house is wired from floor to attic

You can’t get in or out

And your first response is automatic

But no one hears you shout

Hoping against a hope that’s rail thin

All that you know for now, you’ll be waiting

So long

So you walk the path through the sea of sleepers

And keep your eyes ahead

Cause you know that light is finders keepers

But what you found instead

Is no one was made for this, to be lonely

Keep it against your chest, this is only

So long

No one can put you back how you were then

Chemicals must react, it’s a certain

So long

Dus het huis is bedraad van vloer tot zolder

Je kunt er niet in of uit

En je eerste reactie is automatisch

Maar niemand hoort je schreeuwen

Hopen tegen een hoop dat het spoor dun is

Alles wat je nu weet, wacht je af

Zo lang

Dus je loopt het pad door de zee van slapers

En houd je ogen vooruit

Omdat je weet dat licht vinders hoeders zijn

Maar wat je in plaats daarvan vond

Is hier niemand voor gemaakt, om eenzaam te zijn?

Houd het tegen je borst, dit is alleen

Zo lang

Niemand kan je terugbrengen zoals je toen was

Chemicaliën moeten reageren, dat is zeker

Zo lang