Barber: 3 Songs, Op. 2: III. Bessie Bobtail - Jennifer Larmore, Samuel Barber

As down the road she wambled slow

She had not got a place to go:

She had not got a place to fall

And rest herself — no place at all!

She stumped along, and wagged her pate;

And said a thing was desperate

Her face was screwed and wrinkled tight

Just like a nut — and, left and right

On either side, she wagged her head

And said a thing;

and what she said

Was desperate as any word

That ever yet a person heard

I walkd behind her for a while

And watchd the people nudge and smile:

But ever, as she went, she said

As left and right she swung her head

«O God He knows: And, God He knows!

And, surely God Almighty knows!»

Terwijl ze op de weg waggelde, waggelde ze langzaam

Ze had geen plek om naartoe te gaan:

Ze had geen plek om te vallen

En rust zelf - helemaal geen plaats!

Ze strompelde voort en kwispelde met haar paté;

En zei dat iets wanhopig was

Haar gezicht was geschroefd en strak gerimpeld

Net als een moer — en, links en rechts

Aan beide kanten schudde ze haar hoofd

En zei iets;

en wat ze zei

Was wanhopig als elk woord

Dat ooit nog een persoon heeft gehoord

Ik liep een tijdje achter haar aan

En zag de mensen aanstoten en glimlachen:

Maar altijd, terwijl ze ging, zei ze:

Zoals links en rechts zwaaide ze haar hoofd

«O God, hij weet het: en, God, hij weet het!

En de Almachtige God weet het zeker!»