Kulkuri ja joutsen - Lite grann från ovan - Jenni Vartiainen

Oon kulkuriksi syntynyt mä vainen

Ja paljain jaloin kierrän maailmaa.

Näin kerran unta: joutsen taivahainen

Mun antoi hetken kanssaan taivaltaa.

Näin maat ja metsät, järvet maani armaan,

Sen kaiken sinitaivahalta näin.

Tuuli lauloi laulujaan,

Sadun hohde peitti maan,

Ihanampaa en mä koskaan nähdä saata.

Ja laulun tämän lauloi mulle tuuli:

«On kaikkein kaunein aina oma maa,

Niin moni muuta paremmaksi luuli,

Mut pettymyksen itsellensä saa.

Ei missään taivas sinisemmin loista,

Ei missään hanki hohda kirkkaammin.

Tämä paina sydämees,

Niin on taivas aina sees,

Ja sun taipaleeltas murhe kauas kaikkoo.»

Niin päättyi uni, mutta vielä vuotan

Mä kohtaavani kerran joutsenen,

Ja siihen asti unelmiini luotan;

On helppo uneksia ihmisen.

Siks' paljain jaloin onneani etsin,

Ja huolet laulullani haihdutan.

Elämä on ihanaa,

Kun sen oikein oivaltaa

Ja kun lentää siivin valkein niin kuin joutsen.

Ik ben geboren als een zwerver

En ik reis de wereld op blote voeten.

Ik heb ooit gedroomd: een hemelse zwaan

Ik gaf de hemel voor een moment.

Ik zag landen en bossen, meren overgeleverd aan de genade van mijn land,

Ik zag het allemaal van blue sky wax.

De wind zong zijn liederen,

De gloed van het sprookje bedekte het land,

Het is nog nooit zo mooi geweest om te zien.

En het lied hiervan werd door de wind voor mij gezongen:

«Het is altijd het mooiste land,

Zoveel anderen vonden het beter,

Maar je wordt teleurgesteld.

Nergens is de lucht blauwer,

Nergens wordt een glans helderder.

Dit zal je hart raken,

Dus de lucht is altijd binnen,

En het verdriet van de zon is nog lang niet voorbij."

Zo eindigde mijn slaap, maar ik lek nog steeds

Ik ontmoet eens een zwaan,

En tot die tijd vertrouw ik op mijn dromen;

Het is gemakkelijk om van een mens te dromen.

Daarom zoek ik mijn geluk op blote voeten,

En mijn zorgen verdampen met mijn zang.

Het leven is geweldig,

Wanneer je het echt beseft

En als de vleugels zo wit vliegen als een zwaan.