Jelen - Jelen

Na jaře se vrací od podzima listí,

mraky místo ptáků krouží nad Závistí,

kdyby jsi se někdy ke mně chtěla vrátit,

nesměla bys, lásko, moje srdce ztratit.

Zabil jsem v lese jelena,

bez nenávisti, bez jména,

když přišel dolů k řece pít,

krev teče do vody, v srdci klid.

Voda teče k moři, po kamenech skáče,

jednou hráze boří, jindy tiše pláče,

někdy mám ten pocit, i když roky plynou,

že vidím tvůj odraz, dole pod hladinou.

Zabil jsem v lese jelena,

bez nenávisti, bez jména,

když přišel dolů k řece pít,

krev teče do vody, v srdci klid.

Na jaře se vrací listí od podzima,

čas se někam ztrácí, brzo bude zima,

svět přikryje ticho, tečka za příběhem,

kdo pozná, čí kosti zapadaly sněhem.

Zabil jsem v lese jelena,

bez nenávisti, bez jména,

když přišel dolů k řece pít,

krev teče do vody, v srdci klid.

Zabil jsem v lese jelena,

bez nenávisti, bez jména,

když přišel dolů k řece pít,

krev teče do vody, v srdci klid.

In de lente keert het terug van de herfstbladeren,

wolken in plaats van vogels die boven Afgunst cirkelen,

als je ooit bij me terug wilt komen

je moet mijn hart niet verliezen, schat.

Ik doodde een hert in het bos,

zonder haat, zonder naam,

toen hij naar de rivier kwam om te drinken,

bloed stroomt in het water, rust in het hart.

Het water stroomt naar de zee, het springt op de rotsen,

een keer breekt de dam, een andere keer huilt hij zacht,

soms heb ik dat gevoel, ook al gaan de jaren voorbij,

dat ik je weerspiegeling zie, onder de oppervlakte.

Ik doodde een hert in het bos,

zonder haat, zonder naam,

toen hij naar de rivier kwam om te drinken,

bloed stroomt in het water, rust in het hart.

In het voorjaar komen de bladeren terug van de herfst,

de tijd dringt, het zal snel koud zijn,

de wereld is bedekt met stilte, de stip achter het verhaal,

wie weet wiens botten bedekt zijn met sneeuw.

Ik doodde een hert in het bos,

zonder haat, zonder naam,

toen hij naar de rivier kwam om te drinken,

bloed stroomt in het water, rust in het hart.

Ik doodde een hert in het bos,

zonder haat, zonder naam,

toen hij naar de rivier kwam om te drinken,

bloed stroomt in het water, rust in het hart.