Hands Like Rain - James McMurtry

Slowly crawling 'cross the floor

Comes a shadow through the window

From the house next door

And the dust specks dancing

In the last of the light

One more evening passing

She walked on tiptoes

On a gravel bar

Wet skin pale as the evening star

The North Platte winding like a silver eel

Hands like rain on August fields

Hands like rain

Falling soft

To ease the drought inside

As memory fades

Not much remains

But hands like rain

Now I stand on stiff legs

And I clutch the cane

And I search the sky for a sign of rain

As if it matters

As if it makes a damn

Just an old man’s habit

Down the street

The schoolboys play

Dime novel heroes from another day

Who now are nothing more than faceless names

And a nameless face with hands like rain

We’d run by night

And we’d hide by day

So the papers used to say

On stolen horses and borrowed time

Dancing girls and brandy wine

I can hear them calling

They’re calling me

I can here them calling

But I still can’t see

Life and legend are an awkward pair

And there ain’t much magic anywhere

Except in moments we can’t often steal

Hands like rain on August fields

Langzaam kruipend 'over de vloer'

Komt er een schaduw door het raam

Van het huis ernaast

En de stofdeeltjes dansen

In het laatste licht

Nog een avond voorbij

Ze liep op tenen

Op een grindbalk

Natte huid bleek als de avondster

De North Platte kronkelt als een zilveren paling

Handen als regen op de velden van augustus

Handen als regen

zacht vallen

Om de droogte binnen te verzachten

Naarmate het geheugen vervaagt

Er blijft niet veel over

Maar handen als regen

Nu sta ik op stijve benen

En ik grijp de wandelstok

En ik zoek in de lucht naar een teken van regen

Alsof het ertoe doet

Alsof het een verdomd iets uitmaakt

Gewoon de gewoonte van een oude man

In de straat

De schooljongens spelen

Dime roman helden van een andere dag

Wie zijn nu niets meer dan anonieme namen

En een naamloos gezicht met handen als regen

We zouden 's nachts rennen

En we zouden ons overdag verstoppen

Dus de kranten zeiden vroeger:

Op gestolen paarden en geleende tijd

Dansende meisjes en cognac

Ik hoor ze bellen

Ze bellen mij

Ik kan ze hier bellen

Maar ik kan nog steeds niet zien

Leven en legende zijn een onhandig paar

En er is nergens veel magie

Behalve op momenten dat we niet vaak kunnen stelen

Handen als regen op de velden van augustus