Ones And Zeros - Jack Johnson

There’s a black hole pulling me in

I slowly bend until I see the back of my own sins

I stole my soul from myself now I wonder

Wonder, is there somebody with a perfect plan

That goes boom when it’s stamped and we could understand

How the gods of old used to clap their hands to make thunder

So we’re clapping and we’re laughing like it was so absurd

In the future we’ll be laughing at who we were right now

As man plays god with the land that he plunders

To the one unknown no one can know nor see

That’s resistant to greed

If we listen to time after time, time can never go under

There’s this vine trying to climb

Through the window into my life

I don’t mind

I don’t mind

I don’t mind

There’s this wine trying to find

Its way from the bottle into my mind

In my mind

In my mind

In my mind

And so this vine is trying to climb

Through the window into my life

To bring me symmetry

And memories of a back-lit breeze

Back into a dream on the ground

Looking up at the sun coming down

Into a world of boys and girls

Are holding handheld devices

While they’re eating and they’re sleeping

And they’re dreaming of the prices

We’ll be paying down the line

When the ice melts maybe it will turn to wine

And all the greatest of the heroes started jumping from the books

They started wearing ones and zeros

Looking more and more like crooks

They stole the sunlight from the future

Took a sip, drained half the glass, and put it back

And a lot of people like to have a feast

Not so many could stomach the killing

Lot of traffic on the streets, so who’s really doing all the drilling

Keep on filling what can never be full

My imagination has got a hold on me

Er is een zwart gat dat me naar binnen trekt

Ik buig langzaam totdat ik de achterkant van mijn eigen zonden zie

Ik heb mijn ziel van mezelf gestolen nu vraag ik me af

Vraag me af, is er iemand met een perfect plan?

Dat gaat boem als het is afgestempeld en we kunnen het begrijpen

Hoe de goden van weleer in hun handen klapten om de donder te maken

Dus we klappen en lachen alsof het zo absurd was

In de toekomst zullen we lachen om wie we nu waren

Zoals de mens voor god speelt met het land dat hij plundert

Aan de ene onbekende die niemand kan kennen of zien

Dat is bestand tegen hebzucht

Als we keer op keer naar luisteren, kan de tijd nooit ten onder gaan

Er is een wijnstok die probeert te klimmen

Door het raam in mijn leven

Ik vind het niet erg

Ik vind het niet erg

Ik vind het niet erg

Deze wijn probeert te vinden

Zijn weg van de fles in mijn geest

In mijn gedachten

In mijn gedachten

In mijn gedachten

En dus probeert deze wijnstok te klimmen

Door het raam in mijn leven

Om me symmetrie te brengen

En herinneringen aan een tegenlicht briesje

Terug in een droom op de grond

Omhoog kijken naar de ondergaande zon

In een wereld van jongens en meisjes

Houden draagbare apparaten vast

Terwijl ze eten en slapen

En ze dromen van de prijzen

We betalen langs de lijn

Als het ijs smelt, verandert het misschien in wijn

En alle grootste helden begonnen uit de boeken te springen

Ze begonnen enen en nullen te dragen

Gaan steeds meer op boeven lijken

Ze stalen het zonlicht van de toekomst

Nam een ​​slok, dronk de helft van het glas leeg en zette het terug

En veel mensen houden van een feestje

Er zijn er niet zo veel die de moord kunnen verdragen

Veel verkeer op straat, dus wie doet eigenlijk al het boren?

Blijf vullen wat nooit vol kan zijn

Mijn verbeelding heeft me in zijn greep