Never Know - Jack Johnson

I heard this old story before

Where the people keep on killing for their metaphors

But don’t leave much up to the imagination

So I want to give this imagery back

But I know it just isn’t so easy like that

So I turn the page

And read the story again

And again and again

It sure seems the same

With a different name

We’re breaking and rebuilding

And we’re growing, always guessing

Never knowing

We’re shocking but we’re nothing

We’re just moments,

We’re clever but we’re clueless

We’re just human

Amusing and confusing

We’re trying

But where is this all leading?

We’ll never know

It all happened so much

Faster than you can say disaster

Want to take a time-lapse

And look at it backwards find the last word

And maybe that’s just the answer

That we’re afterBut after all

We’re just a bubble in a boiling pot just

One breath in a chain of thought

We’re moments just combusting

We feel certain but we’ll never never know

It sure seems the same

Give it a different name

We’re begging and we’re needing

And we’re trying and we’re breathing

Never knowing

We’re shocking but we’re nothing

We’re just moments

We’re clever but we’re clueless

We’re just human

Amusing and confusing

We’re helping

Rebuilding never growing

Never know

If you never know

Never know

Never know

Knock knock, coming door to door

To tell you that their metaphor is better than yours

And you can either sink or swim

And things are looking pretty grim

If you don’t believe in what they’re spoon-feeding

It’s got no feeling

So I read it again and again and again

It sure seems the same

So many different names

Our hearts are strong, our heads are weak

We’ll always be competing never knowing

We’re shocking but we’re nothing

We’re just moments

We’re clever but we’re clueless

We’re just human

Amusing, confusing

But the true things

All we got is questions

We’ll never know

Never know

Never know

Never know…

Ik heb dit oude verhaal eerder gehoord

Waar de mensen blijven moorden voor hun metaforen

Maar laat niet veel aan de verbeelding over

Dus ik wil dit beeld teruggeven

Maar ik weet dat het gewoon niet zo eenvoudig is

Dus ik sla de pagina om

En lees het verhaal nog eens

En opnieuw en opnieuw

Het lijkt zeker hetzelfde

Met een andere naam

We breken en herbouwen

En we groeien, altijd gissen

nooit weten

We zijn schokkend, maar we zijn niets

We zijn slechts momenten,

We zijn slim, maar we hebben geen idee

We zijn gewoon mensen

Grappig en verwarrend

Probeerden

Maar waar leidt dit allemaal toe?

We zullen het nooit weten

Het gebeurde allemaal zo veel

Sneller dan je ramp kunt zeggen

Wil je een time-lapse maken

En kijk achteruit, zoek het laatste woord

En misschien is dat gewoon het antwoord

Waar we naar op zoek zijn Maar tenslotte

We zijn gewoon een bubbel in een kokende pot

Eén adem in een gedachteketen

We zijn momenten die gewoon aan het verbranden zijn

We voelen ons zeker, maar we zullen het nooit weten

Het lijkt zeker hetzelfde

Geef het een andere naam

We smeken en we hebben nodig

En we proberen en we ademen

nooit weten

We zijn schokkend, maar we zijn niets

We zijn maar momenten

We zijn slim, maar we hebben geen idee

We zijn gewoon mensen

Grappig en verwarrend

We helpen

Herbouwen groeit nooit

Weet nooit

Als je het maar nooit weet

Weet nooit

Weet nooit

Klop klop, kom van deur tot deur

Om je te vertellen dat hun metafoor beter is dan die van jou

En je kunt zinken of zwemmen

En het ziet er behoorlijk somber uit

Als je niet gelooft in wat ze met de lepel voeren

Het heeft geen gevoel

Dus ik las het opnieuw en opnieuw en opnieuw

Het lijkt zeker hetzelfde

Zoveel verschillende namen

Onze harten zijn sterk, onze hoofden zijn zwak

We zullen altijd concurreren, nooit wetend

We zijn schokkend, maar we zijn niets

We zijn maar momenten

We zijn slim, maar we hebben geen idee

We zijn gewoon mensen

Grappig, verwarrend

Maar de echte dingen

We hebben alleen maar vragen

We zullen het nooit weten

Weet nooit

Weet nooit

Weet nooit…