Velho Sermao - Ivan Lins

Um velho de barba bem comprida

Numa praça bem perto da estação

Com Jesus numa cruz toda encardida

Contava histórias do sertão

Sem saída caíram no mesmo beco

O boi que virou ossada só

O arvoredo que hoje é galho seco

E o rio que hoje é pedra e pó

De repente ele entristeceu a fala

O José foi ao brejo sem voltar

O João sucumbiu levando bala

E Maria casou longe do altar

A criança magrinha e barriguda

Tem farinha com água quando tem

Ele diz para o povo não se iluda

Essa terra do inferno é refém

Quase sol no mormaço, pouco brilho

Maldição fez um mal, que não se faz

Fez partir sua mulher e os seus filhos

Nos trilhos do trem-do-nunca-mais

E o povo baixando a cabeça

Como se pro sermão dissesse Amém

Apesar dessa vida tão avessa

Ainda guarda a ilusão do sol que vem

Een oude man met een hele lange baard

Op een plein vlakbij het station

Met Jezus aan het kruis helemaal groezelig

Hij vertelde verhalen over de sertão

Doodlopende weg viel in hetzelfde steegje

De os die alleen in botten veranderde

De boom die tegenwoordig een droge tak is

En de rivier die vandaag steen en stof is

Plotseling bedroefde hij zijn toespraak

 José ging naar het moeras zonder terug te keren

 João bezweken aan een kogel

E Maria trouwde ver van het altaar

Het magere en buikige kind

Het heeft meel met water als het heeft

Hij zegt tegen de mensen: laat je niet misleiden

Dit hellland is gegijzeld

Bijna zon in de mormaço, weinig helderheid

Vloek heeft kwaad gedaan, wat niet gedaan is

Hij liet zijn vrouw en zijn kinderen vertrekken

Op de sporen van de nooit-meer-trein

En de mensen die hun hoofd laten zakken

Alsof ik voor de preek Amen zei

Ondanks dit leven zo afkerig

Behoudt nog steeds de illusie van de zon die komt