Renata Maria - Ivan Lins, Chico Buarque, Leila Pinheiro

Renata Maria

Ela, era ela era ela no centro da tela daquela manhã

tudo o que não era ela se desvaneceu

Cristo, montanhas, florestas, acácias, ipês

Pranchas coladas na crista das ondas,

as ondas suspensas no are

pássaros cristalizados no branco do céu

e eu, atolado na areia, perdia meus pés

Músicas imaginei, mas o assombro gelou

Na minha boca-as palavras que-eu ia falar

nem uma brisa soprou

enquanto Renata Maria saía do mar

Dia após dia na praia com olhos vazados de já não a ver

Quieto como um pescador a juntar seus anzóis

ou como algum salva-vidas no banco dos réus

Noite na praia deserta deserta deserta, daquela mulher

praia repleta de rastros em mil direções

penso que todos os passos perdidos são meus

Eu já sabia, meu Deus, tão fulgurante visão

não se produz duas vezes num mesmo lugar

Mas que danado fui eu enquanto Renata Maria saía do mar

Saía do mar

Renata Maria

Zij, zij was het die ochtend in het midden van het scherm

alles wat niet van haar was vervaagd

Christus, bergen, bossen, acacia's, ipê

Planken vastgelijmd aan de top van de golven,

de golven opgeschort in de are

vogels gekristalliseerd in het wit van de lucht

en ik, ondergedompeld in het zand, verloor mijn voeten

Liedjes die ik me had voorgesteld, maar de verbazing bevroor

In mijn mond - de woorden die ik ging zeggen

er waaide niet eens een briesje

terwijl Renata Maria de zee verliet

Dag na dag op het strand met lekkende ogen van het niet zien

Stil als een visser die zijn haken pakt

of als een badmeester in het dok

Nacht op het verlaten verlaten strand, door die vrouw

strand vol sporen in duizend richtingen

Ik denk dat alle gemiste stappen van mij zijn

Ik wist het al, mijn God, zo'n laaiend gezicht

het wordt niet twee keer op dezelfde plaats geproduceerd

Wat was ik in godsnaam terwijl Renata Maria de zee verliet?

verlaat de zee