Depois Dos Temporais - Ivan Lins, Cia das Cordas

Sempre viveram no mesmo barco

Foram farinha do mesmo saco

Da mesma marinha, da mesma rainha

Sob a mesma bandeira

Tremulando no mastro

E assim foram seguindo os astros

Cortaram as amarras e os nós

Deixando pra trás o porto e o cais

Berrando até perder a voz

Em busca do imenso,

Do silêncio mais intenso

Que está depois dos temporais

E assim foram sempre em frente

Fazendo amor pelos sete mares

Inchando a água de alga e peixe

Seguindo os ventos

As marés e as correntes

O caminho dos golfinhos

A trilha das baleias

E não havia arrecifes

Nem bancos de areia

Nem temores, nem mais dores

Não havia cansaço

Só havia, só havia azul e espaço

Ze leefden altijd in hetzelfde schuitje

Ze waren meel uit dezelfde zak

Van dezelfde marine, van dezelfde koningin

Onder dezelfde vlag

Fladderend op de mast

En dus volgden ze de sterren

Ze sneden de banden en de knopen door

De haven en de pier achterlaten

Schreeuwen tot ik mijn stem verlies

Op zoek naar het immense,

Van meer intense stilte

Wat is er na de stormen?

En zo gingen ze altijd door

De liefde bedrijven over de zeven zeeën

Zwellend zeewier en viswater

de wind volgen

De getijden en de stromingen

Het pad van de dolfijnen

Het walvispad

En er waren geen riffen

Geen van beide zandbanken

Geen angsten meer, geen pijnen meer

er was geen vermoeidheid

Er was alleen, er was alleen blauw en spatie