Spara - Ivan Granatino

'A stessa malatia, sta' int’a l’anema mia

E la mia petà come preghiera a Dio

Desse 'a vita mia, p’avè 'o tiempo pe te

Stutasse l’uocchie mie, pe n’appoco e bucia

E porti dentro tutto il male di questa follia

Della tua terra, di una guerra contro le bugie

Dove l’aria scappa via, l’acqua non si bene più

Dove conta la moneta ma la vita neanche un po

Spara, spara cuoglieme int’ocore

Spara, spara vire e nte' fa' male

Nun voglio sape'

Si e perso 'a voglia e credere

Nun voglio vere'

Chist’uocchie ca nun ridono

Giura, giura te vuò bene ancora

Ride ride, firmame 'o respiro

Tutto dopp’e te

Sarrà 'nu tiempo inutile

Statte 'mbracci'a me

Vincimmo 'o friddo e l’anema

Te desse 'a vocia mia pe senti' na poesia

Pe te fa' canta' n’ata vota cu me

Ca stessa magia primma e tanti pecchè

E corse miez’a via cantanno 'a storia e Maria

E poi t’inventi quel sorriso timido che puoi

Con quella forza che si sforza di abbracciarmi un po

E una lacrima è già mia, nei ricordi resterà

Come il bello della vita che nessuno ti darà

Cade lo sguardo sui ricordi e una fotografia

Quanta bellezza e la tristezza che non sei più lei

Solo qualche mese ma, sembra tanto tempo fa'

Quello stesso tempo grigio che con lui ti porterà

'Om dezelfde ziekte, ligt in mijn bloedarmoede'

En mijn medelijden als een gebed tot God

Hij gaf 'aan mijn leven, p'avè' o tiempo pe te

Stutasse mijn hart, voor een klein beetje en bucia

En je draagt ​​al het kwaad van deze waanzin in je mee

Van jouw land, van een oorlog tegen leugens

Waar de lucht ontsnapt, is het water niet meer goed

Waar geld telt, maar het leven niet eens een klein beetje

Schiet, schiet cuoglieme naar binnen

Schiet, schiet vir en het doet pijn

ik wil het niet weten

Hij raakte verdwaald in willen en geloven

ik wil niet echt'

Chist'uocchie kan niet lachen

Zweer, zweer dat hij nog steeds van je houdt

Rijd lachen, teken me 'of ademen'

Allemaal dubbel en jij

Het zal nutteloos zijn

Houd me vast

We hebben gewonnen of friddo en anema

Hij gaf je 'in mijn stem pe hoor' na poëzie

Pe je 'zingt' nata vota cu me

Ca zelfde primma magie en vele zonden

En liep miez'a via ze zongen voor de geschiedenis en Maria

En dan bedenk je die verlegen glimlach die je kunt

Met die kracht die me een beetje probeert te knuffelen

En een traan is al van mij, hij zal in de herinneringen blijven

Zoals de schoonheid van het leven die niemand je zal geven

De blik valt op herinneringen en een foto

Hoeveel schoonheid en verdriet dat je haar niet meer bent

Nog maar een paar maanden, maar het lijkt lang geleden

Diezelfde grijze tijd die je met hem mee zal nemen